tag:blogger.com,1999:blog-30791402024-03-08T01:02:44.427+01:00Da_BlogYou don't put a bumpersticker on a BentleyUnknownnoreply@blogger.comBlogger3908125tag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-5669270584760182482023-11-20T14:50:00.005+01:002023-11-20T14:50:53.752+01:00Zevenheuvelen editie 2023<p> De 21ste keer 7evenheuvelen.</p><p>Prima editie.</p><p><a href="https://results.sporthive.com/events/7127316430828080384/races/487562/bib/10165">https://results.sporthive.com/events/7127316430828080384/races/487562/bib/10165</a></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-35578246471353920162023-03-10T11:01:00.001+01:002023-03-10T11:01:11.108+01:00Six star finisher!<p> Bijna 10 jaar geleden begonnen met de eerste in Boston. Die nog eens overgedaan in 2016 en die was sneller dus die is op de lijst gekomen.</p><p>Met de finish in Tokyo de hele set compleet en de heilige medaille mogen ontvangen.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSm0pkngjXG9R33qoJMpQvQgPkXt4pz5p6MSTmNF_JolRfp5VlHHerzoL4APUz-J-PArQoVU3exHIwOyVzcGW63cDM-fOefpRTPIrpCVG2gysWUeHEpzHTpU0EmMAnOsY-aZuz0TNZeqoEjYZIOI4tTfV9PKT53_UvP4vpst0dXXK7aJpD314" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="713" data-original-width="1083" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSm0pkngjXG9R33qoJMpQvQgPkXt4pz5p6MSTmNF_JolRfp5VlHHerzoL4APUz-J-PArQoVU3exHIwOyVzcGW63cDM-fOefpRTPIrpCVG2gysWUeHEpzHTpU0EmMAnOsY-aZuz0TNZeqoEjYZIOI4tTfV9PKT53_UvP4vpst0dXXK7aJpD314=w522-h344" width="522" /></a></div><br /><br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-25039183804957499672021-11-24T13:24:00.004+01:002021-11-24T13:24:36.497+01:00Toch nog een soort van 20ste 7evenheuvelenloop<p> Gelukkig telde hij niet als wedstrijd, deze trainingsloop in 1:19.43...</p><p>maar je haalt er wel de krant mee</p><p><a href="https://www.gelderlander.nl/nijmegen/ongeveer-1500-wildlopers-lopen-zelfstandig-de-zevenheuvelenloop-dit-heelt-de-wonden-een-beetje~a411a117/">https://www.gelderlander.nl/nijmegen/ongeveer-1500-wildlopers-lopen-zelfstandig-de-zevenheuvelenloop-dit-heelt-de-wonden-een-beetje~a411a117/</a></p>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-17782764614916333772019-11-18T09:44:00.000+01:002019-11-18T09:44:03.386+01:007hl 2019: gewoon weer sneller dan vorig jaarDit is het lijstje weer:<br />
2019 - 01:07.44<br />
2018 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:08.56<br />
2017 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:03.54<br />
2016 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:06.01<br />
2015 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
2014 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:07.06<br />
2013 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:02.32<br />
2012 - geen deelname<br />
2011 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:01:06<br />
2010 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:04:04<br />
2009 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:09:33.35<br />
2008 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:06:30.70<br />
2007 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:09:57.75<br />
2006 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:03:23.05<br />
2005 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:02:39.30<br />
2004 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:06:45<br />
2003 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:01:56<br />
2002 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
<b>2001 - <span style="white-space: pre;"> </span>00:56:10</b><br />
2000 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:02:41<br />
1999 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:00:02<br />
1998 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
1997 -<span style="white-space: pre;"> </span>00:58:17<br />
<br />
Dus mijn PR gaat weer een jaartje mee...<br />Volgend jaar weer een jubileum: 20ste keer!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-14899269358296076752018-11-18T21:11:00.002+01:002018-11-18T21:37:14.797+01:00Maar weer eens een 7heuvelen met zeldzaam weinig training door de verbouwing.<br />
Maar wederom binnen de 1:10 gebleven en verdomd, op 2 na de langzaamste tijd ever.<br />
<br />
Dit is het lijstje weer:<br />
2018 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:08.56<br />
2017 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:03.54<br />
2016 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:06.01<br />
2015 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
2014 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:07.06<br />
2013 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:02.32<br />
2012 - geen deelname<br />
2011 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:01:06<br />
2010 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:04:04<br />
2009 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:09:33.35<br />
2008 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:06:30.70<br />
2007 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:09:57.75<br />
2006 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:03:23.05<br />
2005 -<span style="white-space: pre;"> </span>01:02:39.30<br />
2004 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:06:45<br />
2003 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:01:56<br />
2002 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
2001 - <span style="white-space: pre;"> </span>00:56:10<br />
2000 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:02:41<br />
1999 - <span style="white-space: pre;"> </span>01:00:02<br />
1998 - <span style="white-space: pre;"> </span>geen deelname<br />
1997 -<span style="white-space: pre;"> </span>00:58:17<br />
<br />
Dus in 2018 voor de 18de keer meegelopen. Op naar de 19de!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-60417548229954127942018-04-11T10:45:00.000+02:002018-11-01T09:59:29.019+01:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMg3bcnpQ3W_P_a6m5NBthD9a3bd-m3A01uHt9OTeIm3feSkJUCD8j-zbfxP1IudRyh6wTJGz4-HqyWcPbMJL_2uva2p_OAWcqcYKrqrVVmat67_hpDyz18_zIuL3aZWAx5BKxng/s1600/fittness_freshness.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="817" data-original-width="1241" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMg3bcnpQ3W_P_a6m5NBthD9a3bd-m3A01uHt9OTeIm3feSkJUCD8j-zbfxP1IudRyh6wTJGz4-HqyWcPbMJL_2uva2p_OAWcqcYKrqrVVmat67_hpDyz18_zIuL3aZWAx5BKxng/s320/fittness_freshness.PNG" width="320" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-30858891039650201742018-01-07T22:26:00.003+01:002018-01-07T22:26:23.866+01:002018 het jaar van de veranderingTe beginnen met een nieuw huis in een andere stad.<br />We gaan naar Malden verhuizen dus nu eerst een huis zien te verkopen!<br /><a href="https://www.funda.nl/koop/nijmegen/huis-40416460-fleminghstraat-60/">https://www.funda.nl/koop/nijmegen/huis-40416460-fleminghstraat-60/</a>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-29058617546135749202017-11-17T15:58:00.002+01:002017-11-17T15:58:53.173+01:00laatste race verslag!is te vinden op onze <a href="http://www.triteamnumaga.nl/jspr/ruim-maand-later-is-er-dan-nog-kater/" target="_blank">Tri Team Numaga</a> site!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-91190367143988804772017-06-01T09:42:00.002+02:002017-06-01T09:42:41.393+02:00Tri Team Numaga!En voor de mensen die dachten: doet die jongen nog wel eens iets?<br />Jazeker, druk bezig met <a href="http://www.triteamnumaga.nl/" target="_blank">Tri Team Numaga</a>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-87895992449524399742017-03-20T09:36:00.000+01:002017-03-20T09:36:24.647+01:00Reality check<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsz2YY9i68qSYGW7AR1ETk7kUkIAw-WsCYe8a08u0z7kvVsTvgfGer1hi9OuwyH3LLzJEQnbYfOs38weyV9uR390PXLR7yIEjmyPGphFE5hnZAVjVOcsicbDJ7p9SmrqM_oJPLSg/s1600/fitness_freshness.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsz2YY9i68qSYGW7AR1ETk7kUkIAw-WsCYe8a08u0z7kvVsTvgfGer1hi9OuwyH3LLzJEQnbYfOs38weyV9uR390PXLR7yIEjmyPGphFE5hnZAVjVOcsicbDJ7p9SmrqM_oJPLSg/s640/fitness_freshness.PNG" width="640" /></a></div>
<br />
Tja.<br />
De plannen zijn nog steeds goed, alleen de uitvoering he.<br />
Daar schort het hem in.<br />
Check de nieuwe Strava Fitness & Freshness grafiek. Ik moet weer naar die pieken toe. Daar voel ik me lekker en gaat het lopende en fietsende leven lekker.<br />
Edoch, daar zitten we bij lange na niet. Na 2 weken zere rechterkuit, dry needling behandeling en een weekje met de Suicide Bunnies op pad (alwaar ik mijn linkerenkel dubbelklapte en als gevolg daarvan 2 weken totaal niet kunnen lopen) gisteren de Stevensloop en wat viel dat weer tegen zeg.<br />
Veel te hard gestart, loeiharde wind tegen op het eind, kortom: een bak ellende.<br />
<br />
Nee, vanaf nu gaat het weer omhoog. Zowel de temperatuur als mijn conditie. Op naar de fitness en freshness pieken eind juni en begin juli als ik de kwart triatlon van Gendt en de middenafstand in Didam ga doen. En dan doorpakken naar Chicago. Bam!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-73664302306847737332016-12-22T21:59:00.000+01:002016-12-22T21:59:21.177+01:00Het was me het jaartje wel weer.... en volgend jaar gaan we er echt weer tegenaan!Terwijl de top2000 lijstjes me om de oren vliegen (<i>Can i play with madness</i> komt nu uit mijn speakers, hoe toepasselijk), wordt het toch maar eens hoogste tijd om de afgelopen maanden, om niet te zeggen jaar, maar eens samen te vatten.<br />
<br />
In mijn eerste jaar als jongere oudere heb ik voor het eerst 2 marathons in een jaar gelopen en ook maar meteen 2 echte klassiekers: Boston en New York City.<br />
<br />
Waar Boston in het teken stond voor mezelf om weer terug te keren naar die fantastische marathon, maar tegelijkertijd ook beruchte plek. Een plek waar ik stiekem toch iets meer in mijn achterhoofd mee heb gelopen de afgelopen jaren dan ik zelf door had. Een plek ook waar ik weer mezelf terugvond als marathonloper na de ellende genaamd longembolie, trombosebeen-patiënt.<br />
Wel erg blij dat ik Boston dit jaar gedaan heb. Blijkbaar had ik toch nodig om er weer te zijn en alles nog eens dunnetjes over te doen zodat ik er nu met een gerust hart en goed gevoel van kan weggaan en zeggen: ja, het is goed zo. Schitterende marathon, geweldige sfeer, gekke Amerikanen, geen ellende na een bomaanslag, ook wel lekker. Dat er nu snipers on the rooftop waren en het finish gebied afgezet was met dumptrucks nemen we dan graag op de koop toe. Zeldzaam veel spierpijn de dagen erna maar dat nemen we graag op de koop toe.<br />Misschien keer ik er ooit nog wel eens terug, never say never.<br />
<br />
Hoe anders was het in New York City? De stad die we na de Boston Marathon 2013 ook bezocht hadden en waar ik het gevoel kreeg, dat dit gewoon te groot was voor mij.<br />
Te massaal, te druk, te bizar. Gotham City, maar dan in het echt.<br />
Tegelijkertijd ook te indrukwekkend, het memorial van 9/11.<br />
<br />
Nee, dit keer was het goed, echt goed. <br />Spannend, omdat mijn vrouw voor het eerst de marathon ging lopen en haar knie niet echt had meegewerkt in de voorbereiding. En ik zou bij haar blijven, van begin tot eind. Wat er ook gebeurd. En verdomd, er gebeurde iets moois, iets bovenverwachting: Geen centje pijn (bijna dan, 2 paracetamols erin en gaan), gewoon kunnen doorlopen en niet bij de 30 de pijn beginnen te voelen van de afstand en de vermoeidheid, nee gewoon doorgaan. Ik ook, met stijgende verbazing mijn ega gaande slaand. Mijl na mijl bleef ze maar doorlopen. Iets langzamer dan in het begin, maar het parkoers ging ook iets meer omhoog dus netto gezien gingen we fantastisch.<br />We draaien Central Park in en weten: we gaan het redden en hoe! Stiekem was een tijd onder de 3:45 het doel, want de vrouwe had van te voren al gezegd: volgende keer wil ik bij een marathon wel een keer helemaal goed getraind aan de start staan. En sneller dan 3:45 levert een geheide startplek op in Chicago (voor vrouwen dan he, mannen 3:15, verschil moet er zijn). En het lukte: makkelijk, ruim! Geen centje pijn. Nou ja, bijna dan. Kijk naar deze foto: Op de finish: die ziet er toch veel te fris nog uit?!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimj_SGjhkqdZGtv7SVnEL_eEZihFp8KPV46u6vXP-KnC-gbuGMb9S5HXLlla4UxwkYvYCl-TSKmvCOjblg_B4N2iE1R0H7IY3o3DgdhstbV36EHtqRplzLoqCW84lO9l1FimU89A/s1600/581733_242232998_XLarge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimj_SGjhkqdZGtv7SVnEL_eEZihFp8KPV46u6vXP-KnC-gbuGMb9S5HXLlla4UxwkYvYCl-TSKmvCOjblg_B4N2iE1R0H7IY3o3DgdhstbV36EHtqRplzLoqCW84lO9l1FimU89A/s640/581733_242232998_XLarge.jpg" width="424" /></a></div>
<br />
<br />
Nee, die finish halen in 3:38.03 voor mij en 3:38.04 voor haar (ik was bij de start nog even in gepsrek met een Nederlandse dame naast me die wel of niet haar trui op de Verrazanno brug aan wilde houden: ik zei van niet, uiteraard deed ze het wel) die staat.<br />
Mijn vrouw merkte nog op dat dit mijn snelste marathon op Amerikaanse bodem was. Verdomd. Dat klopt. In Boston liep ik mezelf twee keer helemaal naar de kloten en door de kramp kwam ik tot 3:54 in 2013 en 3:48 dit jaar. Parkoersen zijn niet te vergelijken, weersomstandigheden ook niet, maar dan toch. Heerlijk gelopen deze NYC marathon. Fantastisch weer gehad, publiek geweldig langs de kanten en nog nooit zo makkelijk een marathon gelopen. Nee echt niet. Ik had zelfs het gevoel dat ik nog wel even door had gekund.<br />
<br />
In totaal heb ik nu 7 losse marathons gelopen: Amsterdam 2004, Eindhoven 2011, Rotterdam 2012, Boston 2013, Berlijn, Boston 2016 en New York City 2016 (tijdens Challenge Roth moest ik ook een marathon lopen maar die laat ik maar wijselijk buiten beschouwing): allemaal binnen de 4 uur.<br />
En dat moet ook sneller kunnen.<br /><i>Meen je dat nou Jasper?</i><br />
<i>Ja, dat meen ik.</i><br />
<i>Serieus?</i><br />
<br />
<br />
<h2>
You should go your own way</h2>
<div>
En voor 2017 heb ik nog een keer een doel in mijn loopleven: de marathon van Chicago, in minder dan 3 uur.<br />
Simpel.<br />
En dus gaan we keuzes maken, uiteraard gewoon met al mijn triatlon en hardloopvrienden om me heen, maar wel met mijn eigen keuzes. Gewoon er nog een keer vol voor gaan. Mijn lijf vind het weer goed, mijn geest is er weer klaar voor. Nou ja, soort van dan. Als jongere oudere is mijn geest minder fris en fruitig dan vroeger. Misschien wel een voordeel op de lange afstand. Nieuwe dingen gaan we proberen, andere trainingsgroep op de donderdag, niet omdat het moet of misschien ook wel. <a href="https://www.brianmac.co.uk/vvo2max.htm" target="_blank">Billat training</a>. Gaan we ook doen. Die VO2max weer eens opschroeven. Zou dat PR op de halve marathon ook nog eens verbeterd kunnen worden? Het staat al zo lang, net als die andere PR's.<br />
Kijk, die PRs op alles tot en met 15km ga ik denk ik nooit meer verbeteren.<br />
4:25.9 op de 1500m, 9:31.26 op de 3000m en 16:53.07 op de 5000m op de baan: ze gaan voor altijd in de boeken is mijn donkerbruine vermoeden. Die 10km op de weg, 35:48, tja. Dat is eigenlijk ook wel te hoog gegrepen ben ik bang, om van die 55:10 op de 15km maar te zwijgen (afgelopen 9 december 15 jaar geleden gelopen, mooiste dag van me leven, te meer ook omdat ik 's avonds echt een relatie begon met de vrouw nu nog steeds naast me ligt 's nachts....).<br />
Maar die halve en hele marathon, daar moet nog iets van af kunnen. 1:24.48 op de halve, tijdens de CPC loop in 2002. Knetter chagrijnig na afloop, want het kon nog veel harder maar kreeg een hongerklop op de laatste kilometers. Allemaal omdat de start 20 minuten vertraagd was omdat ze het parkoers niet verkeersvrij kregen. Prutsers waren het! (Mezelf beloofd nooit meer aan de start te verschijnen daar en tot nu toe lukt dat prima).<br />
Maar ja, sneller dan toen heb ik nooit meer gelopen en dat knaagt. Een beetje.<br />
En die 3:09.17 op de marathon, die moet toch nog wel een stukje sneller kunnen. Liefst 9 minuten en 18 seconden sneller....<br />
<br /></div>
<h2>
Chicago: #break3</h2>
<div>
Iets meer dan 14 kilometer per uur. 4 minuut 15 per kilometer.</div>
<div>
Hoe moeilijk kan het zijn?</div>
<div>
Nou, om te beginnen, moet eerst die balans terug in mijn benen. Op de een of andere is mijn rechterbeen een stuk minder gespierd dan links. En dat is niet handig want dat lijkt toch wel de oorzaak van de verschillende knie en kuitklachten die ik de afgelopen jaren heb gehad.<br />
Dus doe ik nu braaf 2x in de week mijn oefeningetjes en doe we extra setjes voor het rechterbeen. Ben erg benieuwd hoe dat gaat uitpakken.<br />
Al met al heb ik nu al wel een wedstrijdplanning in mijn hoofd:<br />
halve marathon bij de Stevensloop, de kwart triatlon van Gendt, de middenafstand bij de triatlon Didam en dan doortrainen voor de <a href="https://www.chicagomarathon.com/" target="_blank">Chicago marathon</a> op 8 oktober.<br />
Dat moet dan de apotheose worden van mijn eigen Break3 project.<br />
En met een schuin oog hou ik dat andere <a href="http://www.sub2hrs.com/" target="_blank">Break-project </a>in de gaten. Misschien steek ik er nog iets van op :-)<br />
<br />
<br />
Op een sportief 2017, proost!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-12411061325466556392016-10-28T17:22:00.000+02:002016-10-28T17:22:00.906+02:00The Final Countdown Vrijdagmiddag, kids nog logeren bij oma, even alleen thuis achter de laptop. Hoogste tijd om even alles van de afgelopen tijd van me af schrijven.<br />
Want het ging de afgelopen periode niet zoals ik het me 2 maanden geleden had voorgenomen.<br />Doel van de marathon van New York City is om De Vrouwe over de finish te krijgen. Misschien nog even uitleggen hoe dat eigenlijk zo kwam.<br />
Nou, we waren in 2013 vanuit Boston via Providence komen rijden naar NYC. De marathonbombing nog vers in ons geheugen. We kwamen op een maandag namiddag aan, ergens bij JFK de auto inleveren en dan met de airtrain naar ons hotel in Long Island City. Daarna een paar dagen de stad verkennen. Zo gezegd zo gedaan.<br />
En ergens op Staten Island (en ja, inderdaad afgeleid van de Staten Generaal in die goede oude VOC tijd, kan me nog goed herinneren), daar gekomen door de Ferry vanaf Zuid Manhattan, liepen we dan. Er ergens daar terwijl ik wees op de brug daar in de verte, de Verrazano-Narrows brug, vertelde ik natuurlijk dat ik hier ook ooit de marathon wilde lopen. En De Vrouwe, twijfelde nog een beetje maar sprak de woorden: als jij hier ooit ga lopen dan ga ik ook met je mee om hem te lopen.<br />
Kijk! Bam. Shake on it, die afspraak staat.<br />
En nu, 3,5 jaar later is het bijna zover. (als ik dit verhaal vertel en mijn eega staat naast me krijg je een totaal andere versie te horen maar weet alvast dat dit de echte versie is...).<br />
<br />
<h4>
TIBS or ITBS</h4>
De voorbereiding ging eigenlijk super goed. Af en toe konden we zelfs samen trainen op zaterdagochtend terwijl alle drie de kids voor C aan het doorgaan waren. Maar toen ineens kreeg De Vrouwe een klein beetje pijn in de knie.<br />
Ai.<br />
Klein beetje pijn in de marathon voorbereiding hoort erbij. No pain, no gain. Maar dit begon echt vervelend te worden. Weekje rustig aan, werd weekjes rustig aan en bovenal, go see the doctor.<br />
Nou ja, fysio dan. En jawel, de klassieker: ITBS (IlioTibial Band Syndrome), oftewel de lopers knie.<br />
Net teveel gedaan, net teveel km's gelopen of gewoon domme pech of simpelweg geen lijf wat helemaal 100% in balans is. Iedereen die ik zo'n beetje ken heeft er wel eens mee te maken gehad en ja, in een marathon voorbereiding is het gewoon ouderwets kilo utreg tango (laatst een paar collega's die geen idee hadden waar die uitdrukking vandaan kwam...als jij er ook zo een bent, steek even je hand op).<br />
<br />
Dus oefeningen doen. Heel veel oefeningen doen want in je kontspieren zit de oplossing. Daar moet alles sterk zijn om samen met je heup spieren en pezen weer alles goed te laten functioneren.<br />
Dus begon de race tegen de klok.<br />
Ikzelf was ook traditie getrouw niet helemaal ongeschonden in deze trainingsperiode. In mijn jeugdige overmoed ging ik eind juni met IronMan Ferry mee voor een duurloopje van laten we zeggen 12 km. Maar toen ik na 23 km terug was op de baan, voelde ik toch wat vaags in de rechterenkel/achilles/kuit gebied. Zal wel door de nieuwe schoenen komen (voor het eerst sinds jaren loop ik naast mijn vertrouwde Saucony's ook op New Balance). Maar niets is waarschijnlijk minder waar. Die enkelflexabiliteit is gewoon ruk daar rechts. Links is iets beters maar ook niet om over naar huis te schrijven. Tel daar mijn traditionele ik-krijg-bijna-een-lopersknie-rechts-maar-kan-hem-net-onder-controle-houden fase en je snapt dat we kind aan huis bij de fysio zijn geworden. Bij allebei een dry-needle naald erin en goed rekken en oefeningen doen en nog meer oefeningen doen en langzaam aan daalt het stof neer en kunnen we hoopvoller richting NYC gaan kijken. Finishen is natuurlijk nog steeds het doel,<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>the only failure is not to try</i>.</blockquote>
<br />
<h4>
Lasso de Yasso</h4>
Gisteravond nog een laatste training samen gedaan, 4 x 800 in Yasso tempo.<br />
Meneer <a href="http://bartyasso.com/800s" target="_blank">Yasso</a> is een Amerikaanse hardloper en redacteur die op het simpele idee kwam dat als je een marathon in zeg 3 uur wilt lopen, je dan een serie van 800tjes moet kunnen lopen in 3 minuten.<br />
Wil je onder de 4 uur dan moet je de 800tjes lopen in 4 minuten met ook 4 min herstel tussendoor.<br />
Gisteravond deden we 3:45.<br />
Waarom 3:45 Jasper?<br />
Nou, laat ik nu het plan hebben opgevat om volgend jaar, ja je moet een lange termijnplanning hebben, het doel hebben om in Chicago te willen gaan lopen en laat nou net die knakkers de <a href="https://www.chicagomarathon.com/participant-information/registration/" target="_blank">inschrijfprocedure</a> aangepast hebben en als vrouw kom je automatisch binnen als je....inderdaad 3:45 kan lopen op een marathon.<br />
Als man moet je overigens sneller dan 3:15 hebben gelopen in de afgelopen 2 jaar en dat heb ik niet, dus het wordt meedoen met de loting en of via een reisorganisatie voor 500 euri's een startbewijs kopen (normale kosten 220 $).<br />
Natuurlijk is dit bij voorbaat vrij kansloos om zo'n prestatie te verwachten van je vrouwe en dat weten we zelf ook wel maar toch ergens stiekem knaagt het wel een heeeeel klein beetje. Dit zou toch moeten lukken?<br />
Kijk, onder de 5 uur, dat lukt je altijd wel met wandelen erbij, onder de 4 uur wordt al wat lastiger (elke kilometer in 5:41 of sneller) en 3:45, dan moet je dus elke kilometer in 5:19 lopen.<br />
De halve in 1:52.10, de 10km in 53:10.<br />
Hmm, ik had in Boston dit jaar een bandje laten maken met als eindtijd...inderdaad 3:45.00.<br />
<br />
<h4>
Let's start packing</h4>
<div>
Met nog net iets minder dan een week te gaan voordat we vanaf Schiphol de oceaan over gaan steken wordt het tijd om alvast na te gaan denken wat ik in mijn koffer ga stoppen. Ga ik uberhaupt een koffer meenemen of toch maar gewoon een sporttas? We gaan maar 5 dagen. Belangrijkste items in de handbagage (loopschoenen en looptenue. Wat voor weer wordt het? Korte of lange mouwen of toch singlet?). Antikramp pillen die we in Boston nog in onze hand gedrukt kregen niet vergeten, pleisters, altijd handig om je tepels af te plakken (sad but true), anti-schuurplekken tube en paspoort en inschrijfbewijs en je inlog van de New York Road Runners, de organiserende organisatie.</div>
<div>
Hotel is gelukkig dichtbij de finish aan de zuidkant van Central Park dus we hoeven niet al te ver na de finish te lopen alhoewel je bagage ophalenstand wel een mijl na de finish ligt...dat gaat pijn doen.</div>
<div>
En ja, iedereen kan ons volgen. Kwestie van de NYC Marathon app installeren of op de site kijken tijdens raceday. En dan maar hopen dat de tijdwaarneming het doet.</div>
<div>
Overigens starten we in de tweede startwave en dan startvak A en dan groen.</div>
<div>
Had ik al gezegd dat er veel mensen mee doen? Echt als in serieus heel veel? 50.000 plus (een aantal mensen gaat natuurlijk altijd afhaken voor de start maar om je een beeld te geven: vorig jaar kwamen er 50.235 aan de start en kwamen er 49.595 over de finish.</div>
<div>
Da's toch een Arena of Kuip vol met lopers.</div>
<div>
En die moet je dus wel geleidelijk over het parkoers uitstorten. En ow ja, het is een dubbeldeks brug, dus we starten boven of onder. Als ik het goed zie starten we <a href="http://www.huffingtonpost.com/jason-saltmarsh/2015-nyc-marathon-start-w_b_8412076.html" target="_blank">nu onder,</a> we gaan het zien.</div>
<div>
We gaan het meemaken.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tevens ook een mooie gelegenheid om mijn nieuwe Garmin te testen. Mijn oude vertrouwde Fenix 2 is ermee opgehouden en dan heb ik het na een week of twee wel gehad. Ik moet gewoon een nieuwe hebben. En dat is de 735XT geworden. Hartslagmeting op de pols, uberblits natuurlijk. Geen band meer om je lijf, heerlijk. Zwemmeters kunnen er ook weer mee geklokt worden, de pauze goed in beeld (confronterend) en zelfs een What'sAppje of Facebook notificatie geeft ie weer (als je telefoon in de buurt is, dat wel natuurlijk.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Begin er zin in te krijgen.</div>
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-109251573636682592016-09-01T12:00:00.003+02:002016-09-01T12:02:21.139+02:00Op naar New York City MarathonHet is 1 september.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://pbs.twimg.com/profile_images/568497655488053248/IFUVzI0I.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://pbs.twimg.com/profile_images/568497655488053248/IFUVzI0I.png" width="200" /></a></div>
Nog weinig schrijfinspiratie maar het is wel weer tijd voor een nieuwe weg ergens naar toe.<br />
En wel naar een prachtig doel, al zeg ik het zelf: New York.<br />
<br />
6 november dit jaar. Samen met een dikke 50.000+ lopers door de straten van Staten Island, Brooklyn, Queens, Bronx en Manhattan lopen.. World Marathon Major nummer drie voor ondergetekende. Hoogste tijd om te gaan trainen.<br />
Nog 2 maanden te gaan.<br />
Het schema staat weer online: <a href="http://rosmulder.nl/marathon">rosmulder.nl/marathon</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://assets.nydailynews.com/polopoly_fs/1.52349.1313771161!/img/httpImage/image.jpg_gen/derivatives/gallery_1200/gal-nyc-marathon-5-jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://assets.nydailynews.com/polopoly_fs/1.52349.1313771161!/img/httpImage/image.jpg_gen/derivatives/gallery_1200/gal-nyc-marathon-5-jpg.jpg" height="404" width="640" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-55457135397849668452016-06-26T21:52:00.005+02:002016-06-26T22:06:34.846+02:00Triatlon Gendt!<h4>
Good 2 B Back!</h4>
<div>
<br /></div>
<div>
Mogen we dat zeggen? Ja dat mogen we zeggen.</div>
<div>
Zoals mede-Roth ganger, chauffeur, haptonoom in spe, als ik zou worden betaald per woord, zou ik miljonair zijn, Henk vanmiddag al tegen me zei:<br />
Besef je wel hoe veel geluk je hebt gehad en hoe knap het is dat je hier (hier was dan op het grasveldje naast en na de finish van de (kwart)- Triatlon Gendt.</div>
<div>
Nou, nu je het zegt. Ja!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Het was goed om weer in Gendt aanwezig te zijn. Alweer een jaar geleden zat ik midden in de voorbereiding voor die hele triatlon in Roth en zou Gendt een mooie oefening tussendoor worden. Knallen met zwemmen en fietsen en dan lopen zouden we wel zien want ik had een beetje last van mijn been/voet/enkel rechts...<br />
Achteraf was dat allemaal het begin van de ellende genaamd DVT en longembolie maar dat wist ik toen niet. Nu wel. </div>
<div>
En verdomd: ik ben blij. Eigenlijk toch wel ja.</div>
<div>
Het weer werkte voor geen meter meer, ik heb mijn tijdritfiets met die mooie nieuwe velgen nog nooit zo smerig gezien. Ik dacht tijdens het zwemmen: he, mijn bril is wel erg beslagen als ik naar de overkant probeer te kijken, maar nee, dat was het opspattende water die een mist creërde...</div>
<div>
Maar we kunnen het nog wel een beetje. Zwemmen ging best beroerd in het begin. Met mijn stomme kop vergeten mijn Salbutamol in te nemen (ja, dat stond ooit op de dopinglijst, schijnt er weer vanaf te zijn maar mensen met longen als die van mij, helpt dat wel om ze wat meer te laten ontspannen) dus het begin van het zwemmen zat ik naar lucht te happen en kon ik niet in mijn slag komen. Later ging dat een stuk beter en dat moest ook want doordat ik de massa probeerde te ontwijken zwom ik in plaats van de strakke 1000meter maar liefst 266 meter om volgens mijn Garmin...niet echt handig maar goed.</div>
<div>
Water uit en op de fiets!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dat ging beroerd. De regen kwam de eerste ronde met bakken uit de lucht zetten. Nou ben ik geen held op de fiets in de regen door de bochten dus dat ging rustig aan. Tikkie fris was het wel. Gelukkig stopte het met regenen in de tweede ronde en kon ik langzaam maar zeker een ritme krijgen wat ergens op leek. Ik zag niet goed hoe snel ik reed, want de druppels op mijn helm bleven keurig in de wegzitten maar doortrappen lukte nog wel een beetje.<br />
Nu ik de analyse thuis voor mijn neus heb staan valt me op dat ik zelfs steeds harder ben gaan fietsen (je moest 4 rondjes van 10km en die gingen in 18:18, 18:17, 18:04 en 18:01). Net als in de formule 1 als de baan opdroogt zullen we maar zeggen dan.<br />
Wel irritant was dat sommige mensen niet snappen dat je niet mag stayeren. In de laatste ronde zat er een knakker in mijn wiel die 3 km van me profiteerde, vervolgens naast me kwam rijden en zei: wat een wind he en daarna weer door mij werd voorbij gereden...tja. Losers heb je overal!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dan weer lopen, traditioneel mijn sterkste onderdeel en vanaf de fiets het loopparkoers op: damn, dat viel weer tegen. Vierkante benen en maar even in het spoor hangen van de tweede dame, die dan al 2,5 km voor me liep (ook hier vier rondjes, van 2,5km dus 10km in totaal).</div>
<div>
Dan er snel, nou ja snel, voorbij en dan de rest proberen in te halen. Die tweede dame werd overigens keihard aangemoedigd door een andere dame, die ik dan toevallig ook ken maar daar kon dus geen aanmoediging vanaf dus maar even geroepen: he, en ik dan? En daarna deed ze het spontaan wel. Ik zal verder geen namen noemen ;-)<br />
<br />
Dat inhalen lukte best aardig gezien mijn doorkomstentijden en posities: (waarschuwing, hier komen wat cijfertjes):<br />
Na het zwemmen in 18:59 lag ik 81ste, met het wisselen verloor ik nog een paar plaatsen en lag ik 90ste, na het fietsen (in de 137ste tijd van 1:14.21) lag ik 116de, na het wisselen (wat ging in de 77ste tijd van 1:25) mocht er gelopen worden, wat lukt in de 35ste looptijd van de dag, 42:45, eindtijd: 2:20.00. Dat leidde tot een 76ste plaats overall, oftewel 40 plekken ingehaald met lopen. </div>
<div>
Lekker! Uitroepteken.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daar hoort wel een rocknummertje bij,<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/3nb7DD7vdQ0/0.jpg" frameborder="0" height="298" src="https://www.youtube.com/embed/3nb7DD7vdQ0?feature=player_embedded" width="480"></iframe></div>
<div>
<br />
<br />
Eens kijken of we nog wat wedstrijdjes kunnen gaan doen de komende maanden.<br />
In ieder geval: good 2 B Back.<br />
Dus:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Don't stop believin</blockquote>
</div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-67035840630253268292016-04-08T12:26:00.002+02:002016-04-08T12:28:31.491+02:00Back2Boston part 5: Hail Mary<i><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">So many people have come and gone</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">Their faces fade as the years go by</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">Yet I still recall as I wander on</span><br style="background-color: white; color: #333333; font-family: Roboto, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "roboto" , "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;">as clear as the sun in the summer sky</span></i><br />
<br />
Tja, wat moet je doen als je nog een kleine 2 weken voor de Boston Marathon staat en je kuit is nog steeds niet lekker?<br />
Dan probeer je alles nog: je gaat fietsen (gelijk maar 100km zodat je denkt dat je nog enigzins een trainingseffect denkt te behalen), je gaat weer naar de sportschool want die core oefeningen schijnen toch wel erg belangrijk te zijn en tot slot stap je bij de fysio naar binnen en komt er als antwoord: dry-needling.<br />
Wat zegt u? Dry-needel ding? Ook wel bekend als <i>Myofascial Trigger Point Dry Needling.</i><br />
Oftewel een naald, precies in je spier zetten, de boel even aan het tintelen brengen en dan over een paar dagen moet het weg zijn, dat verkrampte gevoel in mijn kuit.<br />
<br />
Geen idee of het echt gaat werken, maar het is misschien wel mijn laatste redmiddel, mijn <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Hail_Mary_pass" target="_blank">hail mary pass</a>. Ik hoop van harte dat het nog goed genoeg komt om in Boston enigszins lekker te lopen.<br />
Binnen de 6 uur moet je over de finish komen om in de officiële uitslagen te komen. Op voorhand zou je zeggen dat dat moet lukken, maar om nu 6 uur lang met pijn in je kuit te moeten wandelen...daar kijken we dan niet naar uit.<br />
<br />
Kortom: zondagavond nog even een korte hardloopsessie of het geholpen heeft nadat we overdag natuurlijk in Rotterdam genieten van de marathon.<br />
<h4>
Voorbereiding</h4>
Over minder dan een week gaan we vliegen. Bijna kunnen de koffers al ingepakt worden. De eerste echte dollars heb ik gekregen voor mijn 40ste verjaardag, waarvoor nogmaals dank, dus aan contant geld hoef ik nu even niet te denken. Creditcard niet vergeten mee te nemen. Ow ja, pinnen buiten de EU moet ik aanzetten. Fuck, waar doe je dat ook al weer? Ah, <a href="https://www.snsbank.nl/particulier/klantenservice/pinpasgebruik-buiten-europa-wijzigen.html" target="_blank">gevonden op de website.</a> Mooi man, websites.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBnoSTmUofG4OmXm8Dzb2wAEkEwoybGYDCPJcsaxBaDGxX5fbjYSiIIpfQ5p5vLNipQEMmcWgMnAqRQTaDnz3mpugBZyV2CPL7njxD3nc91M-kMx82_Dx2H-913GbdXqOmrQvJ7A/s1600/start_hopkinton.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBnoSTmUofG4OmXm8Dzb2wAEkEwoybGYDCPJcsaxBaDGxX5fbjYSiIIpfQ5p5vLNipQEMmcWgMnAqRQTaDnz3mpugBZyV2CPL7njxD3nc91M-kMx82_Dx2H-913GbdXqOmrQvJ7A/s320/start_hopkinton.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">2013 start met de gele tasjes</td></tr>
</tbody></table>
Na de editie van 2013, de 117de uitgave waar ik dus ook was en waardoor de Boston Marathon ook ineens wereldberoemd werd buiten de hardloperswereld is er het nodig veranderd. Safety first en dat gaat dan ook in het kwadraat op z'n Amerikaans. Waar we de vorige keer dus met je gele tasje en kleren in de bus stapte, in Hopkinton je kleren uitdeed (en je race teneu nog wel aanhield natuurlijk), in hetzelfde tasje stopte en dat tasje afgaf in de bus waarmee je gekomen was en na afloop je bij de bus je tasje met kleren weer ophaalde is het nu aangepast.<br />
Allereerst is er nu deze tas:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.baa.org/races/boston-marathon/participant-information/~/media/Images/BAA/Races/Boston%20Marathon/2016/gearcheckbag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.baa.org/races/boston-marathon/participant-information/~/media/Images/BAA/Races/Boston%20Marathon/2016/gearcheckbag.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<br />
Lekker doorzichtig! Cool.<br />
<br />
Je moet je spullen dus vooraf afgeven bij de Gear Check, in je kleren die je nog even warmhouden tot aan de start ga je dan wandelend naar de bus toe. Bij de start gooi je dus je kleren uit en die zie je nooit meer terug en worden aan een goed doel gegeven.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.baa.org/~/media/Images/BAA/Races/Boston%20Marathon/2015%20Images/participant_rules_2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.baa.org/~/media/Images/BAA/Races/Boston%20Marathon/2015%20Images/participant_rules_2015.jpg" height="640" width="462" /></a></div>
En dan moet je nog wel even aan <a href="http://www.baa.org/races/boston-marathon/participant-information/baggage-policy-and-gear-check.aspx" target="_blank">de volgende dingen</a> allemaal denken, moet ik dus die verdomde inches weer gaan omrekenen naar centimeters (schuld van de <a href="https://youtu.be/-n_s9P8Or5Y" target="_blank">StoneCutters</a>) en moet ik mijn halve liter cola flesjes weer gaan omrekenen naar Gallons en Fluid Oz, maar dan gaat het allemaal goedkomen. Dan nog <a href="http://www.baa.org/races/boston-marathon/participant-information/allowable-and-prohibited-items.aspx" target="_blank">deze pagina</a> even uit mijn hoofd leren maar dan werken we langzaamaan toe naar het echte Boston Marathon gevoel.<br />
<br />
Dus daarom: Boston <a href="https://www.youtube.com/watch?v=SSR6ZzjDZ94&" target="_blank">More than a feeling</a><br />
Weten jullie gelijk welke song ik in mijn hoofd heb als ik onderweg ben naar de finish.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-73172001962205928512016-03-20T22:29:00.000+01:002016-03-20T22:29:28.430+01:00Back2Boston part 4: De Week van de FrustratieHet is zondagavond en ik moet zeggen dat de uitslag van De Kraker van vanmiddag wel precies past in het rijtje van de rest van de activiteiten van de week.<br />
In een week waarin ik gehoopt had dat ik weer aan het lopen zou kunnen geraken ging het eigenlijk weer opnieuw mis.
Eerst maar terug naar de maandag.<br />
Die begon eigenlijk met goed nieuws van de longarts.<br />
Ik moest eerst twee keer blazen voor gevorderden in een apparaat wat helium en koolmonoxide vermengt en dan krijg je daar een paar mooie getallen uit. Enige wat ik nog precies onthouden heb, is dat ik de vorige keer 77 had, dat was eigenlijk maar net voldoende (het moest boven de 75 komen) maar nu zit ik op 89. Kijk dat lijkt er al meer op. Ooit heb ik 114 gemeten dus we hebben nog even te gaan (mocht dat er ooit nog inzitten, is natuurlijk weer een tweede). Redelijk tevreden kan ik naar huis.<br />
<br />
<br />
Maandagavond is altijd zwemavond, en deze avond was niet anders. Nou ja, wel een beetje anders. Onze vaste oppas kon niet, dus ik mocht weer eens ouderwets zonder vrouw naar zwembad West de metertjes gaan maken. Dat ging eigenlijk best wel lekker. Elke maandagavond met een klein groepje liggen we daar onze metertjes te maken in het toch wel frisse chloorwater en het valt me niet tegen vanavond. Als zelfverklaarde zwemleraar mag ik de schema's maken en vanavond vond ik een piramide van 50-100-150-200-250-300-250-200-150-100-50 wel een goed idee en dat ging ook best wel lekker. So far, so good.<br />
<br />
<br />
Aangezien dinsdag en woensdag, net als de maandag, de wekker om 0600 gaat heb ik op dinsdag een rustdag. Komt even goed uit want vanavond mag PSV eindelijk weer een echte wedstrijd spelen. Het was dan natuurlijk al een slecht voorteken dat mijn tweede decoder er ineens mee opgehouden was. Volgens de Horizon box was de periode ineens verlopen. Rare foutmelding natuurlijk, want de decoder was al een paar maanden gekoppeld. Niks big hscreen, maar gewoon in de woonkamer op een 32 inch hd ready scherm. Het was afzien en dan moesten de penalties nog komen!<br />
<br />
<br />
Anyways, woensdag maar weer losfietsen in dezelfde kelder waar na 4 pogingen toch eindelijk weer werkend beeld op het grote scherm. De wedstrijd Barcelona - Arsenal was eigenlijk ook om te janken, dus snel door naar donderdag. Eindelijk mag ik weer lopen. Voorzichtigheid troef, dus niet naar de baan toe hardlopen maar lekker met de auto en dan het bos in om in te lopen. Het is eindelijk weer licht genoeg en het lopen gaat eigenlijk best lekker. De gehele tijd zit ik wel in mijn gedachten bij die kuit. Voel ik hem nu wel of voel ik hem nu niet? Ik besluit wat rustige 200tjes te doen op de baan met 200 meter pauze. De eerste gaan in iets meer dan 50 seconden, daarna gaat het heel ietjes sneller in 48 en dan bij de 6de voel ik de linkerkuit weer strak trekken. Godverdegodver. Gelijk stoppen met de training en maar direct aftaaien naar huis. Geblesseerd zijn is niet een van mijn gemoedstoestandbevorderende elementen zullen we maar zeggen. Thuis het bad aan en daarna met een icepack op de bank liggen.<br />
Volgende ochtend is dan eigenlijk altijd wel een beetje spannend. Sta je op met pijn, dan weet je dat je de zak bent. Valt het mee, dan heb je een klein beetje geluk. Het laatste lijkt het geval te zijn. Dat valt dan nog een beetje mee. In het zwembad merk ik ook verdomd weinig van die kuit, da's dan ook weer meegenomen en de 3x1000m in het zwembad kan ik best goed afmaken en het tempo was ook nog prima. Zo slecht is het lijf dus niet.<br />
<br />
Dan 's middags de afspraak bij de man met de gouden handen, die vermoedelijk ook wel een reincarnatie van een middeleeuwse martelpraktijkuitoefendpersoon. Wat een pijn kunnen een paar handen op je uitoefenen en verdomd, ik moet er nog voor betalen ook...Maar goed, hij lijkt wel precies de zere plek in de kuit te kunnen bereiken. Ergens diep in de Soleus als ik het goed onthouden heb. Doe maar rustig aan van het weekend want ik heb hem goed onder handen genomen.<br />
Dat heb ik gemerkt ja dus maar eens luisteren. Hele weekend niks doen. Nou ja, niks doen. Qua lopen en fietsen en zwemmen dan. Ik sta wel gewoon in de tuin tegels te sjouwen, gras af te steken en de hogedrukreiniger los te laten op de stenen en schutting. Ik word er gewoon moe van en heb spierpijn in mijn handen. Niks gewend.<br />
<br />
En als we dan op zondagavond de vaste PSV app in de gaten houden dan worden we daar ook niet echt vrolijk van. Net zo vrolijk als het simpele hulpverzoekje van de buurman om even naar de laptop van de buurvrouw te kijken want iets met de mail doet het niet. Ik ben natuurlijk niet te beroerd aangezien ik gisteren de hogedrukreiniger heb mogen gebruiken maar na 1,5 uur googlen en allemaal niet werkende oplossingen behalve dan de oplossing, maak een nieuwe gebruikersaccount aan en kopieer de boel, wat natuurlijk niet een echte oplossing was maar wel tot het gewenste resultaat leidde kon er tot slot ook nog wel bij dat een kleine stoeipartij met mijn zoontje uitliep op een mooie ontwijkende actie van zoonlief, nou ja. Mooi. Hij ontweek mij wel, alleen de tafel niet en die kwam dus hard in aanraking met zijn voortand. Nog een mazzeltje dat hij er net 1 gewisseld had en dat die grotemensentand nog niet heel erg doorgebroken is. Het bloed en de tranen zijn er niet minder om.<br />
Wat een schijtweek.<br />
<br />
Vanaf nu kan het eigenlijk alleen nog maar beter gaan in de laatste week voor mijn 40ste verjaardag en nog 4 weken tot aan Boston.<br />
Amen.<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-42342969827929094432016-03-13T17:05:00.003+01:002016-03-13T17:10:38.916+01:00Back2Boston part 3: Kink in de Kuit<h4>
En het ging zo lekker. </h4>
Al weer 32 km op een lange duurloop, ben er bijna qua training. Maar toen ging het mis. Kinderen allemaal ziek, ikzelf ook verre van lekker maar ook weer niet dat ik dacht ik kruip onder de wol. Uiteraard in het weekend voelde ik me het slechts. Dus geen looptraining gedaan en toen ineens op zaterdagochtend bij de vertrouwde zwemlesduurloop komt de pijn in de linkerkuit weer terug.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Krijg nou wat? Precies de pijn waar ik de hele maand november last van had en die me de 7evenheuvelenloop kostte, precies die pijn is weer terug op bijna hetzelfde punt als begin november toen het mis ging. Niks doorlopen nu, direct stoppen en terugsjokken naar de auto en sauna waar de jongste dus zwemles heeft op zaterdagochtend en vrolijk als altijd aankomt druppelen om half elf.<br />
Daar gaan de trainingen schiet er door mijn hoofd, Boston is nog precies ver genoeg om wel fit aan de start te kunnen verschijnen, maar zeker niet optimaal wedstrijdfit zal dat gaan worden. Crap.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik maak een klein sprongetje in de tijd: twee weken later, vandaag dus, is de Stevensloop net geweeest en die heb ik dus aan mij voorbij moeten laten gaan. Tis niet anders, maar toch voelt het wel <strike>kloten</strike> balen, want ik had graag geweten hoe mijn vorm er nu voorstaat.<br />
Morgen mag ik naar de longarts weer een testje doen om te zien of mijn longen weer op peil zijn van voor de longembolie, zal wel lekker zijn natuurlijk en dan zou ik ook zo'n graadmeter voor mijn benen willen hebben. Zou een tijd van 3 uur 15 reëel zijn in Boston? Voorheen dacht ik van wel, maar nu moet ik eigenlijk gewoon blij zijn als ik de finish haal zonder al te veel kleerscheuren. Niet zoals de vorige keer, toen ik op 32 met kramp langs de kant stond. Ik kan je vertellen: dat is echt megapijnlijk. Mensen die langs de kant staan om je aan te moedigen terwijl je naar je bovenbeen staart en ziet dat ie compleet is aangespannen en je maar afvraagt hoe je die in godsnaam weer los krijgt. Ow ja, rekken dan maar. Dat doet pijn, Dat doet pijn, Dat doet pijn, Dat doet pijn, he, de kramp is er nu voor even uit. Ok doorlopen.</div>
<div>
Dat gevoel, wil ik dus niet meer meemaken in Boston en daarvoor heb ik nog 3 trainingen van zo'n 35 km nodig. Waarom 35? Nou, met zo'n 11,9/11,7 km/u per uur rustige duurloop tempo, loop je in 3 uur zo'n beetje deze afstand. En als ik dat 3x gedaan heb, dan ben ik er klaar voor om de marathonafstand aan te kunnen. Nou ja, aan te kunnen. Het is maar hoe je het bekijkt en hoe je de wedstrijd ingaat. Rustig beginnen helpt enorm, geduldig zijn wordt erg beloond op een marathon dus dat moet goed in mijn oren geknoopt worden alleen is dat erg lastig in Boston aangezien de eerste 5 km's goed naar beneden gaat en de heuvels pas echt tussen de 20 en 32 km komen.</div>
<h4>
</h4>
<h4>
Ondertussen</h4>
<div>
En als dus de Stevensloop is, sta je als pakezel langs de kant van de weg om de spullen van de oudste twee bij je te houden en als toetje krijg je de tas van vrouwlief ook nog in je handen gedrukt als zij zich gaat opmaken voor de 5K.</div>
<div>
Als ouder probeer je natuurlijk het goede voorbeeld te geven en je kinderen aan te moedigen iets aan sport te doen, bij voorkeur natuurlijk triatlon danwel atletiek, zwemmen of fietsen in losse onderdelen is ook toegestaan. Judo zitten ze al op, zodat ze ook leren om te vallen en weer op te staan. En af en toe levert dat nog mooie plaatjes op als de oudste even op de foto gaat met topatlete Sifan Hassan bij de NK indoor atletiek.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://scontent-ams3-1.cdninstagram.com/t51.2885-15/e35/12328458_198297663866373_537228216_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://scontent-ams3-1.cdninstagram.com/t51.2885-15/e35/12328458_198297663866373_537228216_n.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">(c) Erik van Leeuwen</td></tr>
</tbody></table>
<div>
Ik ben benieuwd of ik in Boston ook nog met een paar toppers op de foto mag....</div>
<div>
<br /></div>
<h4>
</h4>
<h4>
En nu?</h4>
<div>
Het is nu nog 5 weken en 1 dag tot de Boston Marathon, die altijd op maandag wordt gehouden op Patriots day. Dat betekent dat er nog 4 weken getraind kan worden, de laatste week staat toch in het teken van taperen, steeds minder doen, fitter worden en in zo goed mogelijk vorm aan de start staan. In die 4 weken moeten we dus 3x een duurloop doen van 35km, en laten we niet te gek doen, dus komende week gaan we laten we zeggen tot de 25km. Dan zou het allemaal moeten passen, zou je zeggen. Of niet natuurlijk. Maar dat zien we dan wel weer.</div>
<div>
Ik zeg maar zo tegen mezelf: </div>
<div>
Een marathon is maar het laatste onderdeel van een triatlon, dus hoe erg kan het zijn?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Om nog even terug te komen op de reis naar Boston en de prijzen die airlines ervoor rekenen. Daar waren jullie natuurlijk wel benieuwd naar. Ineens was daar eind februari de aanbieding waarop we zaten te wachten en kunnen we nu met inruil van extra airmiles, voor slechts 613 euro en nog wat reserveringskosten per persoon naar Boston vliegen, direct vanaf Schiphol. En dat is dus 200 euro per ticket goedkoper dan een weekje daarvoor.</div>
<div>
Geen idee hoe het kan, maar ik profiteer er maar van.</div>
<div>
<br /></div>
<h4>
Dus vanaf nu:</h4>
<div>
geen excuses meer, volle bak trainen, het snoepen laten, want we wegen nog steeds boven de 70 kilo (laat staan dat we het gewenste wedstrijdgewicht van 66,6 kilo hebben bereikt) en aftellen naar Boston en naar de laatste dagen als dertiger. Ook dat gaat ongetwijfeld een klein beetje pijn doen. Gelukkig zijn de grijze haren nog ver weg (als ik op mijn vader lijk tenminste). Dus als je zin hebt om mee te trainen de komende weken, vraag het me! Je hebt mijn nummer.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tot volgende week!</div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-31672507867242670742016-02-21T17:43:00.001+01:002016-02-21T17:43:49.693+01:00Back2Boston part 2: van die dingen<h4>
Hier ga ik dus een blogpost over schrijven</h4>
<div>
Het is iets over negenen, zondagochtend. Samen met Alan lopen we over de Wylerbaan van Groesbeek richting Wyler, verrassend, en de natte sneeuw, lichte hagel komt naar beneden en de wind maakt het een en ander nog net iets frisser. Zo'n beetje hier besluit ik al:</div>
<blockquote class="tr_bq">
<i><b>Ik ga over deze duurloop alleen al, een blog schrijven</b></i></blockquote>
We zijn nu iets meer dan <a href="https://www.strava.com/activities/493075079" target="_blank">een uur</a> onderweg en nog niet eens halverwege. De wekker stond om 0645 en dat is voor een doordeweekse dag misschien een prima tijd, uitslapen zelfs, maar op je vrije zondag valt dit tijdstip toch wel een tegen. <br />
Er zit echter niks anders op. <br />
Vrouwlief traint met haar groepje om 1015, dus fietst ze om 1000 weg en moet ik daar in de buurt van terug zijn met mijn lange duurloop, om de kinderen niet al te lang alleen te laten zijn. Op zich kunnen ze dat al best wel, de oudste wordt per slot van rekening volgende maand alweer negen, maar toch. Beetje op tijd thuis zijn dus. Als je echter een duurloop van zo'n 32 km op het programma hebt staan, en je gaat rekenen met 12 km per uur, dan kom je dus op een behoorlijk onchristelijk tijdstip op je vrije zondag om te vertrekken. Plan was om om 0730 te vertrekken, richting Alan te lopen, da's zo'n 2,5 km verderop, en dat ging al gelijk mis, omdat mijn flesjes nog gevuld moesten worden met sportdrank en dat valt op dit vroege tijdstip toch best tegen om dat snel te doen kom ik achter. Bijna 10 minuten later lopen we met gezwinde spoed door het Goffertpark (de kortste route naar Alan) en daar komen we zelfs nog een loper tegen. Er zijn dus nog meer gekken op dit tijdstip in dit weer.<br />
<br />
Het mooie van dit soort duurlopen is wel dat je het nog eens een keer met elkaar over iets kan hebben. Tijd zat. Route uitstippelen begint meestal als eerste onderwerp. Aangezien Boston ook verre van vlak is, willen we bij de Oude Kleefsebaan uitkomen, in de volksmond ook wel Tivoli genoemd en anderen noemen het ook wel Holdeurn, maar ik zie dat er een echt <a href="https://www.strava.com/segments/7356463?filter=overall" target="_blank">strava segmentje</a> is, waar toevalligerwijs vriend Wouter het Course Record heeft, in fietstermen van Strava KOM (King of Mountain) gelopen in 2013 en dat was toen in voorbereiding op...Boston inderdaad. Nog 30 seconden eraf en ik sta ruim in de top10 van dat segment, Alan staat keurig 5de en ene Miranda staat op plek 2. Niet slecht voor een dame ;-)<br />
<br />
Lopen dus, over het fietspad, tussen de grasvelden en boerderijen, tegen de wind in, met de natte sneeuw in je snuit, met een graadje of 5. Het zal niet mijn meest favoriete hobby worden, maar schijnt wel goed te zijn voor je moraal. Het zal wel. Wat wel echt helpt is dat je met z'n tweeën bent. Lekker klagen tegen elkaar hoe verschrikkelijk schijtweer het is, lucht ook best op. Ondertussen zijn we omhoog aan het lopen en dat is niet mijn sterkte kant. Was vroeger al niet en na 2 longembolieepisodes is dat er niet beter op geworden. Ook niet vergeten om nu een gelletje erin te gooien, want de 75 minuten zijn alweer gepasseerd en straks komt het stukje met net 5% stijging. Voor een laaglander als ik, valt dat soms best tegen. Bovenaan gekomen loopt Alan nog een rondje op de rotonde, waar hij nog een strava segmentje van moet maken, en dan kunnen we weer samen verder. We hadden als semi-spontane ingeving dat we nog een rondje over de bruggen konden doen, dan zouden we vast wel de 30km gaan halen voordat ik weer thuis ben. Niets zo vervelend als je thuis komt en de teller staat pas op 28 en je moet dus nog een extra lus gaan doen. Trust me, dat demotiveert als de neten.<br />
Nu is het zo dat je dan eigenlijk in een grote lange afdaling je naar de oude stadsbrug kunt lopen over de Berg en Dalseweg en ook dat is weer goed voor Boston, want daar loop je ook <a href="https://www.strava.com/segments/965206" target="_blank">hele stukken</a> naar beneden. En met naar beneden bedoel ik ook echt naar beneden. Zo naar beneden dat je je bovenbenen voelt exploderen van de spierpijn en dan ben je er nog lang niet in Boston. Kortom, ook dit aspect moet getraind worden en dat doen we dan ook maar. Lijkt het net alsof we over aan gedacht hebben.<br />
<br />
Op naar de oude Waalbrug, lopend over de Berg en Dalseweg, mijmerend over de huizen die her en daar hier staan en welke je zou kopen als je de lotto zou winnen, komen we bij de Waalbrug en kunnen we voor het eerst in actie de <a href="http://www.gelderlander.nl/regio/nijmegen-e-o/nijmegen/primeur-spiegelwaal-bij-lent-stroomt-mee-met-waal-1.5720482" target="_blank">SpiegelWaal </a>zien. Het 450 miljoen kostende stukje wateroverlaat waar Nijmegen alle headlines mee haalt. Ziet er wel netjes uit hoe die dijkjes ernaast zijn betegeld. Jammer dat er nog hekken staan. Dan maar er omheen lopen, stukje Stevensloop parkoersverkenning en door naar De Oversteek. Wind tegen, bult op, en expres iets te laat mijn gelletje naar binnen gewerkt omdat ik dat lege gevoel nog wilde trainen...het valt niet mee vandaag.<br />
Op de Oversteek had ik ooit het KOMmetje, namelijk op de eerste dag dat<a href="https://www.strava.com/activities/96683843" target="_blank"> ie geopend</a> werd :-)<br />
<br />
Dan door over de Energieweg en dat lijkt me wel een toepasselijk naam als je bijna zonder zit. Gelukkig zijn we ook bijna thuis. Dat scheelt dan weer. Afgelopen jaar heel vaak over dit rode asfalt gefietst en dan gaat dit stuk toch verdomd veel sneller maar goed. Het laatste gelletje begint te werken en we kunnen zowaar weer het tempo een beetje oppikken als we de Dennenstraat binnen lopen. Even zwaaien naar mijn oude huisartsenhuis en 100 meter verderop zwaaien naar mijn nieuwe huisartsenpand en als allerlaatste nu omhoog naar de kruising met de Graafseweg. We zijn er bijna. Alan mag nu verlost van mijn aanwezigheid zichzelf nog even uitlaten en thuis kijk ik op strava en zie daar 32,5 km op de teller. Kijk, dat lijkt er alweer op. Nog minder dan 10km erbij om te trainen voor de marathon.<br />
<br />
<br />
<br />
<h4>
Nog 8 weken te gaan</h4>
Redelijk op schema mogen we wel zeggen. Terwijl ik dit schrijf hebben we net een paar dagen ziek-zwak-misselijk achter de rug, inclusief alle kinderen die allemaal ziek zijn geweest en verdomd veel geslapen hebben. Op zich is dat wel lekker rustig in huis maar toch.<br />
Al met al kostte het mij 4 trainingen. Misschien wel goed voor me om even bij te komen van de kilometers van de afgelopen weken. Trainingen inhalen heeft geen zin, dat heb ik jaren geleden al geleerd dus morgen, als het weer maandag is, gaan we vrolijk verder met het schema en dat zegt dat we gewoon weer in zwembad west om het zwemmen te onderhouden en tegelijkertijd het lijf niet alleenmaar aan het lopen bloot te stellen. Voel ik me gelijk een stuk beter door en is ook voor de neutrale toeschouwer iets beter aan te zien dan alleen van die ielige hardloopmannetjes. Niet dat ik nu in een keer het afgetrainde en gespierde lijf van een Adonis heb, maar toch.<br />
Eens uitzoeken welke korte triatlonwedstrijden ik komende zomer nog wil gaan doen.<br />
Gelukkig heb ik daar tijdens de lange duurlopen meer dan genoeg tijd voor om over na te denken.<br />
<br />
<h4>
Deze willen we je niet onthouden</h4>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik77QWrQTr33ES6vHcyt075ETXD6YmlYxFoNZfoCf_AAe-v5SDZE9UL3nHUUyiSxD7DGq9hns9-3wd_QYvQHYfOD_dj7-NJb3dauZqRnDgekbZupnFEhF7-yoMgUSSg6akp4lBcQ/s1600/klm.PNG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik77QWrQTr33ES6vHcyt075ETXD6YmlYxFoNZfoCf_AAe-v5SDZE9UL3nHUUyiSxD7DGq9hns9-3wd_QYvQHYfOD_dj7-NJb3dauZqRnDgekbZupnFEhF7-yoMgUSSg6akp4lBcQ/s640/klm.PNG" width="449" /></a>Ow ja, als soort van toegift. Ik vond het dus raar dat je goedkoper van Frankfurt via Amsterdam naar Boston kan vliegen, dan rechtstreeks van Amsterdam naar Boston. Dat ook even op Twitter gemeld met de hashtag KLM en verdomd. Ze reageerden ook nog gelijk!</div>
<div>
<br />
Niet dat ik iets met het antwoord kan, iets met de spelregels die niet gelijk zijn als je tickets in Duitsland besteld (waar zijn de statuten en reglementen van die prijsafspraken?), maar toch.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dus mijn zoektocht naar goedkope tickets naar Boston gaat gewoon door. Denk dat het dan een tripje vanaf Dusseldorf gaat worden. </div>
<div>
Is per slot van rekening ook dichterbij huis dan Schiphol.</div>
<div>
<br /></div>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
</h4>
<h4>
VoorbereidingsWedstrijd</h4>
<div>
Sommige mensen lopen heel veel wedstrijden. Dat doe ik nu dus niet. Eigenlijk loop ik maar een wedstrijd voor Boston en dat is de halve marathon tijdens <a href="http://stevensloop.nl/" target="_blank">de Stevensloop</a>. Die is zondag 13 maart, dus daar hebben we nog drie weken voor. Dat schiet al best aardig op. Ben erg benieuwd wat ik daar kan lopen. Vorig jaar liep ik daar 1:28:20 volgens <a href="https://www.strava.com/activities/268586354/overview" target="_blank">mijn eigen meting</a> en alhoewel tijden natuurlijk niet zoveel zeggen ben ik wel benieuwd of ik daar weer onder de 1:30 zou kunnen lopen. Onder de 1:30 betekent namelijk dat je in Boston 2 x 1:30 plus 10 minuten zou moeten kunnen lopen. En laat dat dan weer heel erg dicht bij mijn PR in de buurt komen....</div>
<div>
Niet te veel vooruitdromen.</div>
<div>
Gewoon rustig blijven trainen en vooral doorgaan.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tot volgende week.</div>
<div>
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-56011279991086031112016-02-06T16:44:00.004+01:002016-02-09T22:28:38.301+01:00Back2Boston 2016 <h3>
Part 1: een intro</h3>
Het valt nog niet mee. Zo'n vluchtje boeken naar Boston.<br />
Allereerst zijn daar de waslijst aan sites die beweren dat ze allemaal de goedkoopste voor je kunnen vinden. Ik noem daar een tix.nl, een <a href="http://vliegtickets.nl/">vliegtickets.nl</a>, <a href="http://cheaptickets.nl/">cheaptickets.nl</a>, <a href="http://skyscanner.nl/">skyscanner.nl</a> en daar zijn dan ook weer varianten voor, voor andere landen zoals een <a href="http://skyscanner.de/">skyscanner.de</a>, <a href="http://skyscanner.com/">skyscanner.com</a>.<br />
Het ene moment is er wel een vlucht die wel zou willen, het andere moment niet meer.<br />
Schiet mij maar lek, maar ik snap het soms dus niet meer.<br />
Voorbeeldje:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJ6xnUsiRox8uu1_whU_w4JkPgqr3xlGcdQXX2ev-urwiF9rFXBjJFJx2RY90nYidCEiEjsvHF2lBOYysAFSnTvIauTJw-8tXXUN3T89lBrLBYThAwO9EUHMJ-4dlPTBMTs9_fw/s1600/schiphol-boston.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzJ6xnUsiRox8uu1_whU_w4JkPgqr3xlGcdQXX2ev-urwiF9rFXBjJFJx2RY90nYidCEiEjsvHF2lBOYysAFSnTvIauTJw-8tXXUN3T89lBrLBYThAwO9EUHMJ-4dlPTBMTs9_fw/s640/schiphol-boston.JPG" width="640" /></a></div>
We willen vertrekken op donderdag de 14de april. Dan gaat er vanaf Schiphol een Delta Airlines toestel rechtstreeks naar Boston. Keihandig natuurlijk. Kom je nog op een normaal tijdstip aan in Boston. KLM werkt een beetje samen met Delta dus dat zit wel goed zou je zeggen. Tijdens de werelddealweken van KLM was de vlucht net geen 650 euro. Leek me nog een beetje veel dus nog even gewacht met boeken. Nu wordt de vlucht aangeboden voor 818,35 euro. Hoppatee. En daar komt nog boekingskosten en weet ik veel wat nog bij.<br />
Via Dublin of Reyjavik of hoe je het ook moet schrijven, ben je rond de 500-550 euro kwijt.<br />
Vlieg je met Turkish Airlines nog goedkoper alleen ben je dan wel 24 uur onderweg en moet je via Istanbul, dus dat doe je dan maar niet.<br />
Maar!<br />
Ga je nu via bijv. een <a href="http://skyscanner.de/">skyscanner.de</a> zoeken naar een vlucht, dan krijg je het volgende te zien als je als vertrekluchthaven Frankfurt invoert:<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhapjnSirvpZWcGYQprLW2eFdPs5fjF7DmZ7WNFEWfijUm-uoFv0bBSjr5aIOZ891YkgvY7CDd9iQcYrKo4pAFcmhR8K4__ERyDfUzaD5c4GBkNjIpVLfCxG_SrVYyDX7XeGhtQaQ/s1600/frankfurt-boston.JPG" imageanchor="1"><img border="0" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhapjnSirvpZWcGYQprLW2eFdPs5fjF7DmZ7WNFEWfijUm-uoFv0bBSjr5aIOZ891YkgvY7CDd9iQcYrKo4pAFcmhR8K4__ERyDfUzaD5c4GBkNjIpVLfCxG_SrVYyDX7XeGhtQaQ/s640/frankfurt-boston.JPG" width="640" /></a><br />
Oftewel je vliegt lekker naar Amsterdam en stapt daar dan vervolgens in hetzelfde vliegtuig van Delta. Quanta costa? 470 euro. Per persoon.<br />
Huh, zult u zeggen, Frankfurt ligt toch niet dichterbij Boston dan Amsterdam, nee klopt. Da's gewoon een dik uur vliegen vanaf Amsterdam in de verkeerde kant normaal gesproken en ik ga er vanuit dat dus ook gewoon geld kost.<br />
En wie verzorgt die vlucht naar Amsterdam? Juist, een KLM cityhopper.<br />
Dan kun je mij dus lek schieten, maar hoe kan dat dan? Hoe kan een vlucht die laten we zeggen 400km korter is, bijna twee keer zo duur zijn? Zijn die Duitsers gewoon beter in sjoemelen? Is dat het? Als iemand het me even kan uitleggen dan graag.<br />
<br />
<h4>
Training</h4>
<div>
Het is nu begin februari en ik kan zeggen dat ondanks alle, laten we zeggen suboptimale voorbereidingen, de trainingen best wel weer goed gaan. Na mijn longembolie en trombosebeen (voor de medici onder ons een Diep Veneuze Trombose in mijn Vena Poplitea) ben ik begin september voorzichtig begonnen met trainen. Gewoon op de triatlon manier. Maandag en vrijdag zwemmen, dinsdag niks, woensdag in de thuisbios tacxen, donderdag op de baan met Cifla rondjes lopen en op zaterdagochtend tijdens de zwemles van Elin gewoon weer de bossen in en dan op zondag tacxen of lopen, al naar gelang de zin. Best een prima schema, al zeg ik het zelf.</div>
<div>
Jammer genoeg vond mijn linkerkuit, voor de verandering, normaal heb ik altijd pijn rechts, het wel even welletjes en moesten we in december weer opnieuw beginnen met lopen. <br />Viel een klein beetje tegen,<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>maar geduld is een bloem in die maar weinig tuinen bloeit</i>, </blockquote>
dus na de Leemkuilcross was daar ineens het moment dat ik dacht: verdomd, het lijkt weer terug te komen. Het goede gevoel. Het gevoel van werkende longen die het weer aan kunnen. De benen die zeggen, kom maar op. Nog een rondje. En dat gevoel proberen we dus nu verder uit te breiden.</div>
<div>
Vandaag mijn eerste 30km duurloop gedaan, Het werd een duoduurloop die er wezen mag. En genoten van de verhalen die we elkaar kunnen vertellen over 'het leven'. Want geloof het of niet: statisch gezien ben ik nu op de helft. Volgende maand worden we echt een stukje ouder: 40!</div>
<div>
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>
Like a knife that cuts you, the wound heals, but that scar remains</i></blockquote>
<div>
(uit <a href="https://www.youtube.com/watch?v=gYeZJ9_Hmwg" target="_blank">Poison - Every rose has it's thorn</a>)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dat gezegd hebbende, valt het soms nog niet meer om ouder te worden. Toevalligerwijs afgelopen twee maanden allebei op de 25ste (als er op 25 februari weer een oom of tante overlijdt, dan begin ik me zorgen te maken voor de rest van het jaar) een oom en een schoontante (is dat een woord?) komen te overlijden en ik moet zeggen dat het er wel in hakte bij me. Kan er zelf ook nog geen goede verklaring voor geven, ben tenslotte ook niet opgeleid tot psycholoog, maar heb wel het sterke vermoeden dat zo'n fase van toch behoorlijk ziek zijn, niet echt heeft meegeholpen voor een emotionele stabiele basis en dat dat blijkbaar tijd nodig heeft en een occasional brain-meltdown waarna de stukjes weer opgebouwd worden in mijn hoofd en zodat we daarna weer opgefrist in het hoofd verder kunnen gaan met leven. Allemaal in balans met de force, zo u wil :-) </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dus we gaan gewoon verder. Verder met plannen maken voor mijn verjaardagsfeestje, plannen voor de Boston Marathon, plannen voor deze zomer waarin ik een kwart of een olympische triatlon wil gaan doen (suggesties zijn welkom) en plannen om in november nummer 3 van de World Marathon Majors achter mijn naam te willen hebben: New York City. Geheel in het teken van het marathondebuut van mijn lieve vrouw, die mijn gewauwel hele dagen moet aanhoren. Valt vast ook niet mee. Als goedmakertje ga ik haar daar naar de finish brengen.<br />
Daarna kunnen we dan doorgaan met plannen maken voor 2017 en verder, want die 3 World Marathon Majors die we nog te gaan hebben, wil ik ook op mijn naam hebben staan. Londen, Chicago en Tokio zijn alvast gewaarschuwd, Rosmulder.nl komt eraan.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
En nog even voor de goede orde: je hoort me zeker niet klagen in deze blogpost. Hoeveel mensen kunnen vertellen dat ze twee longembolieën en een diep veneuze trombose hebben overleefd en dat ze na een half jaar alweer 30 kilometer kunnen lopen? Of, om het nog dramatischer te maken, dat ze er überhaupt nog zijn? Ik mag soms best wel in mijn handjes klappen of als je meer van de glas-half-leeg optie bent: onkruid-vergaat-zomaar-niet-besef.</div>
<div>
Nee, ik kijk er heel erg naar uit om weer in Hopkinton aan de start te staan, <a href="https://www.youtube.com/watch?v=bioSZlbRgDk" target="_blank">The Star-Spangled Banner</a> te horen, het startschot te horen klinken en dan Bruce Springsteen uit de speakers te horen met <a href="https://www.youtube.com/watch?v=IxuThNgl3YA" target="_blank">Born to run</a>.</div>
<div>
Precies daar doen we het allemaal voor.<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>'Cause tramps like us, baby, we were born to run.....</i></blockquote>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-43025326993078218492015-12-17T11:37:00.003+01:002015-12-17T11:37:32.671+01:00schaamteloze zelfpromotie<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.prorun.nl/borntorun/Borntorun/-door-mijn-longembolien-waardeer-ik-het-hardlopen-meer/" target="_blank"><img border="0" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHpNq_uC93Uzn4BHrKFCBUSvCXKRSoaJBQQYHJAaxJbqmXQ5b5B0AIUQ1GPZO8OedwSntgYsGQ52OSbdEX0LrVQEkwNs_UeLYQgbRuyi7MTJfawXm1sODQQ0K2lUHFPk-yutrgGg/s640/prorun.JPG" width="640" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-22690154610792040712015-12-07T14:36:00.000+01:002015-12-07T14:36:31.185+01:00Op naar Boston 2016!Het lijf begint weer aardig mee te werken. Geen stramme kuitspier meer die me in de maand november teisterde.<br />
Er kan weer getraind worden.<br />
Misschien even mijn trainingsprogramma delen voor de komende maanden:<br />
Elke maandagavond in zwembad West, dinsdag en soms woensdag tacxen, donderdagavond Cifla baan training (tenzij de baan te glad is natuurlijk), vrijdagochtend zwemmen in West, misschien nog even daarna mountainbiken of tacxen of een keertje krachthonk.<br />
Zaterdagochtend om 09:00 vertrek vanaf Sauna De Thermen voor de duurloop training en zondag dan nog tacxen of lopen en dan is de week wel weer rond!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-4471668341299201652015-07-28T20:24:00.000+02:002015-07-28T20:24:34.424+02:00Nagenieten of niet?Tja, als je <a href="http://www.br.de/mediathek/video/sendungen/blickpunkt-sport/triathlon-in-roth-zusammenfassung-100.html#&time=&time=" target="_blank">deze uitzending</a> nog een keer bekijkt, dan kan ik er nog wel van genieten.<br />
<br />
Helaas, is er een verband of niet?, ben ik afgelopen donderdag getroffen door een longembolie, hoogst waarschijnlijk veroorzaakt door het ook gevonden trombosebeen in mijn rechterknieholte.<br />
Dus nu aan het 'genieten' van de clexane spuitjes en de acenoucomarol pillen die me hopelijk weer snel op de been helpen en de stolsels in mijn bloed helpen bestrijden.<br />
<br />
Het kan verkeren.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-66375269844405149002015-07-14T14:28:00.001+02:002015-07-15T00:02:35.218+02:00Ultimate Race Day: Challenge Roth 2015Ik eindigde mijn vorige post in grote onzekerheid. Wachten op een mri om te vertellen of we mochten lopen of niet in Roth. Terwijl je dit leest weet je al dat ik gefinishd ben in Roth. Nu het verhaal erachter. In 7 dagen van crisis naar euforie.<br />
<br />
<h3>
NSAID's en goedkomen</h3>
<div>
Op woensdag begint de rechterenkel een beetje te slinken, dat gaat langzaam de goede kant op. Het gaat me natuurlijk niet snel genoeg maar begin er zo een klein beetje vertrouwen in te krijgen dat de blessure aan mijn voet/enkel/kuit misschien niet het meest dramatische is. Op donderdag is de grote dag: de mri in. Nu heb ik nog nooit onder een mri gelegen, dus ben wel benieuwd hoe dat in zijn werk gaat. Iets met oordopjes in, koptelefoon op met muziek want dat apparaat maakt nogal herrie. Op woensdag is mijn lieve vrouw ook nog jarig, de leeftijd zal ik hier niet vermelden uit voorzorg en de festiviteiten leiden gelukkig een beetje af van de stress voor Roth.</div>
<div>
Ik ga gewoon door met paracetamol en ibuprofen en hoop dat het herstel gewoon doorzet.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Mijn ouders komen donderdag eind van de ochtend zodat de kinderen uit school gehaald kunnen worden mochten wij nog niet terug zijn en ongeacht de uitslag wil ik dan zo snel mogelijk naar Roth zodat we nog een normale, voorzover daar nog sprake van was, voorbereiding te kunnen doen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
In de mri liggen bevalt me prima, ik val zelfs in slaap op het eind en moet door de assistent wakker gemaakt worden als ze klaar is. Het grote wachten kan nu beginnen en gelukkig is het goed nieuws: Ik mag starten met lopen! Ik mag het niet kapot lopen, de grens opzoeken is goed, maar niet erover heen. De mri laat op een aantal plekken witte vlekken zien rondom mijn enkel, dat hoort niet zegt ze erbij (er is nog vocht rondom de enkel) maar er is geen kraakbeenschade of stressfractuur te zien. Na de wedstrijd zal de enkel en pees wel weer dik zijn en mag ik 4 weken niet lopen om alles goed te laten herstellen maar daarmee kan ik wel starten. Phew! Waarschijnlijk was de oorzaak een gigantische ontsteking van een van de pezen net onder de enkel, die mijn grote teen laten bewegen en strekken. Snel naar huis en onderweg bel ik alvast naar Sjoerd die op weg is naar Roth maar de nodige vertraging onderweg heeft gehad.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Thuis aangekomen kan ik het goede nieuws nog aan mijn ouders doorgeven en de kinderen, voorzover ze daar belangstelling voor hebben (mijn oudste dochter leeft wel intens mee, maar mijn zoon en jongste dochter maken zich meer druk over belangrijkere zaken als de AH dierenboekplaatjes :-).</div>
<div>
Op naar Roth! En dat is nog wel een eindje doorrijden en dat valt nog best mee qua verkeer zo over de autobahn. De nodige wegwerkzaamheden zijn aan de gang maar de files vallen reuze mee en met 1 pitstop bij het tankstation en de Whopper Bacon leverancier komen we 's avonds laat aan, net over 11en. Sjoerd en Bob liggen al te slapen, verstandig van ze. Henk en Hans vormen ons welkomstcomite en we praten nog even bij over de reis en mijn poot met een klein beetje chips erbij en dan is het ook bedtijd iets na 12en.</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Heilige grond</h3>
Ontbijten en op de fiets naar het finish gebied waar de startnummers ingepakt op ons liggen te wachten. Da's het plan voor vandaag. We zijn met z'n 6en, vrouwlief heeft ook haar fiets meegenomen en we kunnen peddelen naar Roth, een dikke 10km vanaf ons appartementje. Het fietsen valt me nog niet mee. Bijna 2 weken niet erop gezeten dus het is nogal roestig zullen we maar zeggen en daarbij is de weg ook verre van vlak. Maakt niet uit, we gaan er komen. Eenmaal op het Expo terrein kijk ik toch wel mijn ogen uit. Ik vind mezelf toch wel aardig wat gewend met de marathonbeurzen van Boston en Berlijn maar hier kunnen ze er ook wat van. Een blik op de finishboog geeft toch wel een speciaal gevoel van binnen, hier moet het gaan gebeuren zondag.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/10387692_1015079821849800_7169403070165526058_n.jpg?oh=f688ea05b8bc9196f583a8bc4a96796f&oe=5614ED0C" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/10387692_1015079821849800_7169403070165526058_n.jpg?oh=f688ea05b8bc9196f583a8bc4a96796f&oe=5614ED0C" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Het startnummer ophalen is ook wat anders dan bij een lokaal wedstrijdje lopen. Paspoort laten zien, je chip laten scannen en je krijg een grote groene after-race bag mee en een oranje rugzak met daarop het motto van dit jaar Race the Legend en dan staat erop: Part of a legend. Kijk. Dat voelt al best stoer. Mooi oranje zwart van kleur. Ik heb er al zin in. Even op het terrein genieten van alle mooie spullen die uitgestald staan, een colaatje om te genieten in het zonnetje en dan langzaam terug naar ons appartement en straks maar bij de lokale italiaan een pizzaatje wegwerken. Nou dat heb ik geweten: doe maar de grote en verdomd, die paste niet eens op mijn bord....kreeg het laatste stukje niet meer weg. Ondertussen is de supporterssschare voor Sjoerd uitgebreid met Femke en Christine en morgen komen mijn trouwe aanhangers Wouter, Sander en Heleen het hele eind naar Roth gereden om me aan te moedigen. Klasse van ze en ik hoop dat ik ze niet hoef teleur te stellen en dat ik de finish zal halen. Aan de andere kant snapt iedereen dat als je stuk zit en echt niet meer verder kan, dat het geheel legitiem is om uit te stappen. Daarvoor zijn ze zelf sporters genoeg, wat zeg ik: ze zijn stuk voor stuk beter op welk loop onderdeel dan ook. Gelukkig kan ik het zwemmend van Wouter wel winnen, fietsend van Heleen en Sander is gewoon ongenaakbaar voor me :-)<br />
Hans is mee als begeleider van Bob en Sjoerd, allemaal lid van de Bourgondische Triatleten Ploeg, en bovendien ook sportfysio en is zo vriendelijk om mijn rechterenkel en voet los te maken. Dat voelt gelijk wat beter. Zal ik het hiermee gaan redden zondag/ Morgen nog een keer en dan gaan we het zien.<br />
<h3>
Hoogspanning</h3>
Op de dag voor de wedstrijd moeten we de fiets inchecken zoals het heet, oftewel naar de eerste wisselzone zien te krijgen, in triatlontermen T1 (transitie 1). Roth is wat dat betreft wel een aparte wedstrijd aangezien de zwem-fiets wissel 8km van de fiets-loopwissel ligt en die ligt weer een kleine 2 km van de finish, oftewel: een logistieke operatie. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/11667467_1015080581849724_2607529524625239907_n.jpg?oh=5facc7ff3ad7e11cfc095c2a6dc5dc41&oe=565BB56A" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/11667467_1015080581849724_2607529524625239907_n.jpg?oh=5facc7ff3ad7e11cfc095c2a6dc5dc41&oe=565BB56A" width="300" /></a></div>
Daarvoor hebben we ook drie tassen gekregen: de blauwe loopspullen tas die we zodadelijk moeten afgeven zodat die morgen klaar ligt bij T2, de rode fietstas moet je morgenvroeg zelf klaar leggen zodat je daar na het zwemmen je fietsspullen kan pakken en de groene tas lever je in vlak voordat je gaat starten met zwemmen. Daarin zitten je spullen voor na afloop. Doe dat keer zo'n 3400 en dan heb je de individuele starters te pakken en dan snap je ook dat het een beste logistieke nachtmerrie voor de organisatie is om alles van op de juiste plek te krijgen.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
De fiets neerzetten in de houten rekjes, op het juiste nummertje gaat prima en ik kijk mijn ogen uit wat voor een materiaal hier staat. Ik kan er wel van genieten en verbaas me over het feit dat zelfs de startnummers ver na me, de mensen die er laten we zeggen 14 uur over gaan doen ook gewoon met fietsjes van 4 duizend euro aan de start staan. <a href="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/11742992_1015476058476843_8679283380556057125_n.jpg?oh=e25db616f538ac1f3a74d2ebecb6f2e0&oe=561744AD" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="400" src="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/11742992_1015476058476843_8679283380556057125_n.jpg?oh=e25db616f538ac1f3a74d2ebecb6f2e0&oe=561744AD" width="300" /></a><br />
En dat gaat maar door over het hele terrein. Een setje Zipp wielen kost algauw 1200 euro en dan heb ik het dus over alleen de velgen en een van de goedkoopste uitvoeringen, dus reken maar uit wat voor een kapitaal hier staat aan materiaal. Geweldig om te zien. Mijn Scott heeft niet van die stoere velgen maar goed. Hij misstaat hier niet en daar ben ik dan ook wel weer blij om. De benen zullen het uiteindelijk gewoon moeten doen. Henk heeft me nog geholpen met het juist afstellen van de derailleur voor en achter, en dat schakelt toch een stuk beter dan voorheen. Superfijn en daar ga ik me dus geen zorgen over maken.<br />
Om nog even de boel los te maken rijden we naar het Brombachmeer en genieten we van het mooie uitzicht, het heerlijke water en de omgeving. De enkel voelt best lekker nu met het zwemmen. Verrassend. Vandaag en gisteren ben ik de dag doorgekomen zonder pijnstilling en vandaag voel ik hem eigenlijk niet noemenswaardig meer. Morgenvroeg een sporttape eromheen en dan gaan. Voor de zekerheid paracetamol mee en dan kijken of we de finish gaan halen. Zal toch wel?<br />
<br />
<h3>
Race day!</h3>
<div>
En dan is het eindelijk zover: 12 juli. De dag begint om iets over 3en. 's nachts dus voor normale mensen maar we moeten op tijd vertrekken om de voorspelde verkeerschaos te ontlopen en Sjoerd mag om 07.05 al te water dus op tijd ontbijten, stickers plakken op de bovenarmen en op naar de start. Eenmaal daar aangekomen zijn we zeker niet de eerste maar we kunnen er nog prima komen. Later hoor ik de verhalen van een Nieuw-Zeelander die naast me zijn wetsuit aantrok dat hij in de file op de snelweg stond en de shuttle bus tegen het verkeer in reed en dat andere auto's dat voorbeeld gingen volgen....chaos dus.</div>
<div>
Het is een machtig mooi gezicht om de zon te zien op komen over het parc fermee en al die atleten met hun gespannen koppies te zien en de begeleiders en toeschouwers te zien die soms nog meer gespannen zijn. Wat een ambiance en dan is het pas 6 uur 's ochtends en de brug staat al vol met toeschouwers....Een laatste kus en knuffel en dan ga ik naar mijn fiets toe, nog een paar laatste checks, nergens voor nodig natuurlijk rode tas klaar leggen met de fietsschoenen, nog wat rondkijken en ik kan precies door het hek naar de start kijken. Het kanon gaat af, luchtballonnen in de verte, wauw! Het is 06.30, de toppers zijn gestart en het grote wachten voor mij is begonnen, ik mag om 07.50 pas dus nog tijd om de eerste te zien wisselen (na 47 minuten komen ze alweer het water uit), Sjoerd en Bob zie ik niet meer en ergens zouden ook mede Nijmegenaren Lucie en Hidde moeten zijn maar in de massa zie ik ze niet. Maakt ook niet meer uit. Tijd voor mijn eigen race. Wetsuit aan, groene tas droppen en in de rij gaan staan met de andere mafkezen die een dagje gaan sporten. Over de MyLapsmatten zodat de tijdwaarneming echt gaat lopen straks en we mogen een klein stukje naar de start zwemmen en daar rustig wachten totdat het kanon afgaat. Ik lig weer helemaal vooraan maar heb er wel vertrouwen in dat ik niet helemaal overzwommen wordt, het veld ligt al een beetje verspreid achter me en ik kan naar rechts als het nodig is.</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Boem!</h3>
<div>
Op de klanken van U2's it's a beautiful day, gevolgd door het tune-tje van Challenge en dan het kanonschot mogen we gaan. Ik kom redelijk in mijn slag gelijk, maar het is wel druk met mensen om me heen en ik voel me niet top. Toch de spanning? Toch de afgelopen 2 weken van weinig training? Gewoon negeren die gedachten en 'just keep swimming'. Een paar keer wijk ik zover uit naar rechts dat mijn handen zelfs de bodem van het kanaal raken, back 2 the left please.</div>
<div>
Het is een takke end zwemmen zo in het open water. Het nadeel van zo'n recht kanaal is dat je in de verte de brug ziet waar je naar toe moet, daar keren en dan terug naar de andere brug, ietsjes doorzwemmen en dan om de boei terug naar de finish. Man, man, man. Na het keren van de eerste boei heb ik het eigenlijk al best zwaar. Mijn buik voelt een beetje weeïg, mijn benen raak en boem: volle trap in mijn gezicht, waar kwam die vandaan? Tot 3 keer toe word ik in de sandwich genomen van twee zwemmers die naar elkaar toe zwemmen terwijl ik daar lekker tussenin lag. Ik kan redelijk rustig blijven, even schoolslagje tussendoor en weer door. Just keep swimming mijmer ik in mijn hoofd en als we de laatste boei hebben gerond begin ik er eigenlijk pas een beetje ritme in te krijgen. Een paar keer heb ik gekeken op mijn horloge hoelang we bezig waren en zag al dat de tijd niet super ging zijn maar he. Niet belangrijk vandaag, gewoon stapje voor stapje nemen Jasper. Eerste maar eens het water uit zien te komen. Het laatste stuk is druk met atleten, tering, dat valt tegen. Hup eruit en de juiste rij inlopen om mijn rode tas te pakken. In de tent, wetsuit uit, op een bankje even zitten om mijn fietsschoenen alvast aan te doen, wel eerste mijn fietssokken aangedaan zodat ik geen blaren krijgen van het fietsen en dan hun naar de fiets. Wetsuit en de rest worden door vrijwillgers in de tas gestopt en in de vrachtwagen gedaan. Top!</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Takke eind</h3>
<div>
Dan fietsen dus. Ik draai de brug op en zie Lorraine en Henk en Hans me aanmoedigen, gaaf! Even lachen en brug over, links af, verdomd. Daar ligt er al een langs de kant, valpartij zo te zien. Opletten dus. Ik probeer rustig in een tempootje te komen wat ik een heel eind vol moet kunnen houden maar door het pittige begin lukt me dat maar moeizaam. Gelukkig gaat het daarna een beetje naar beneden en komen we in lekker tempo. Slokje drinken, lekker trappen, zonnetje. Nog niet teveel wind. Goed te doen zo. Ergens rond 17km bij Heideck zouden Wouter, Sander en Heleen (WSH) staan dus even opletten of ik ze kan zien. Ik ben te herkennen aan mijn groene tubes, die wel lekker opvallen. En verdomd, daar staan ze!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWmxeOL1DewF4qWhPO74uwUlnSat4yn_WQox9jmqCiRz8KoehSfwFjC6nnr9wspd-x9W0x3nOcceH6n_Pf7Q7dFFGYW8h2ICFPCedor0PzYhnZrBVlC2oybhIeRfB1vikdikmORA/s1600/IMG_3989.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWmxeOL1DewF4qWhPO74uwUlnSat4yn_WQox9jmqCiRz8KoehSfwFjC6nnr9wspd-x9W0x3nOcceH6n_Pf7Q7dFFGYW8h2ICFPCedor0PzYhnZrBVlC2oybhIeRfB1vikdikmORA/s640/IMG_3989.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Cool!<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/IOhcOErVqwA" width="560"></iframe><br />
<br />
En nu weer door. Eergens rond 40 wist ik dat er wel een serieuze puist in het parkoers zou zitten en die kwam er dus ook. Bij 38 als ik het me goed herinner. Best wat publiek langs de kant, ik zwaai even en de speaker pikt mijn nummer op en in het onvervalst Duits hoor ik: Jaaeasper Rosmulder aus Nijmegen, da's heist die Niederlande....lachen man. En weer door natuurlijk.<br />
De klim is best wel lang. Eigenlijk gewoon heel lang en wordt gevolgd door een verdomd irritant stuk waar de wind tegen staat en je bult af moet blijven trappen. Daarna draaien we richting het hoogtepunt van het fietsparkoers: Solarerberg en daar onderaan staan Lorraine, Hans en Henk weer! Even zwaaien weer, ik voel me nog best redelijk na 72km, beetje buikpijn nog steeds maar we gaan nog lekker. Geen topbenen merk ik als we Solarberg op rijden. Voor de liefhebbers: gewoon 34 voor en 27 achter anders komen we er niet tegenop.<br />
Na deze puist is het draaien en af en toe weer tegen de wind in die verdomd irritant begint te worden, was dat in het begin ook al? Door naar de tweede ronde van 80km. De laatste 20 zijn voor het grote stuk downhill. He, daar staat Lorraine nog een keer! Weer even zwaaien en door.<br />
Eerst weer dat vervelende stuk in het begin, de buikpijn wordt er niet minder op, zodadelijk maar een bidon water aanpakken en weer even kijken of we WSH kunnen spotten en verdomd, dat lukt ook weer. Hier mijn lege bidon als bedankje en even verderop bij de drankpost een bidon water aanpakken. Slokje nemen, wat water over mijn hoofd gooien, tering. Wat zout!<br />
Ik had het zelf op dat moment niet zo door, maar het was gewoon 32 graden, dus geen wonder dat ik aan het zweten was zullen we maar zeggen.<br />
Dan weer naar die eerste lange klim en die gaat al aardig slechter dan in de eerste ronde. De benen voelen behoorlijk beroerd aan en de wind is nu echt serieus gaan opsteken. Windkracht 4 a 5 door het open veld en dan sommige stukken ook nog bult op: ik kom er simpelweg niet meer goed doorheen. Waar ik in de eerste ronde het grote blad nog rondkreeg moet ik nu gewoon naar het kleine blad. Tering. Dit gaat niet goed en ik moet straks nog lopen. Ondertussen zie ik wel al atleten in de bezemwagen worden afgevoerd. Sommige lijkbleek anderen gewoon totaal kapot, maar he. Ik fiets nog! Weer op naar Solar berg! De drukte daar is al redelijk afgenomen maar nog steeds veel volk langs de kant en ik kan er redelijk tegenop rijden maar niet meer dan dat. In het laatste stuk gaat het matig en ik voel dat de benen al redelijk op zijn. Om niet te zeggen helemaal. Ik kijk op mijn Fenix2 en die zegt dat ik nu meer dan 178 heb gefietst. Gelukkig. Ik ben er bijna alleen heb geen idee waar die wisselzone nu eigenlijk is. Gewoon doortrappen, bochtje naar rechts, he verdomd! Daar mogen we eraf, jeuh! Fiets afstappen en die wordt gelijk aangenomen door een vrijwilliger, keihandig, helm erbij en doorlopen naar de tent voor de loopschoenen. Eerst fietssokken uit, stukje tape erop voor de enkel, loopsokken aan, nog even ingesmeerd worden met zonnebrand, pet op, zonnebril op en gaan!<br />
Heerlijk eindelijk lopen.<br />
<br />
<h3>
Highway to Hell: don't stop believin</h3>
Dat heerlijk lopen duurde ongeveer een kilometer. Door een bospad en iets wat in de buurt van 12 per uur lag probeer ik te lopen maar mijn hemel. Wat is er met mijn benen gebeurd? Ze voelen nu al alsof ik op het 41 km punt van een 'gewone' marathon ben aanbeland maar ik moet er ruim 40. WTF?<br />
Ok, hier was ik dus voor gewaarschuwd. Er zit nog anders op dan over te schakelen op wandelen, drinken, lopen en dan repeat. Nou ben ik zelf nogal tegen wandelen tijdens het hardlopen maar dat stukje ego moet ik hier toch echt aan de hand schuiven, het is gewoonweg niet te doen. De benen zijn op, maar hoe gaan we dat eind nu volmaken? De highway to hell is het inderdaad. Stukje voor stukje blijven lopen. Op km 4 zou Lorraine staan en die vraagt nog hoe het gaat, niet echt goed maar het zag er blijkbaar nog wel redelijk uit. Apart.<br />
Vooraf had ik nog grootste plannen om een marathon in 12 per uur te lopen maar dat idee heb ik helemaal los gelaten, we moeten naar de finish en de tijd is 100% irrelevant vandaag. De route van het loopparkoers is ook wel apart: je loopt vanaf km 4 naar het noorden langs het kanaal, daar aangekomen doe je een lusje door een dorpje en pak je dezelfde route terug om vervolgens langs het 4km te lopen, dat is dan ineens het 21 km punt geworden om vervolgens weer verder naar het zuiden te lopen langs het kanaal, daar weer 2 lusjes te maken met 2 keerpunten en dan weer dezelfde weg terug langs het kanaal om vervolgens weer langs het 4/21 km te komen en dan mag je weer terug richting fiets/loopwisselpunt dan rechtdoor naar Roth centrum en daar weer een lusje te doen en dan mag je naar de finish! Kortom: je loopt dus de hele tijd met mensen om je heen die je tegemoet lopen danwel die je voorbij gaan of die jij inhaalt.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZtRpWqrf23uLZQ0cVkaDhUoBr1xbybtcvMYtXn8TV7SuhmrzZqnqQ5GHyV87LFT4pg4M4xhiZEmj8rsFeZYEWS5NaMvmViKTKVAt6TZjbl91E3ZuRNU79dbr9pGvjYqaZeqnW2Q/s1600/IMG_3990.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZtRpWqrf23uLZQ0cVkaDhUoBr1xbybtcvMYtXn8TV7SuhmrzZqnqQ5GHyV87LFT4pg4M4xhiZEmj8rsFeZYEWS5NaMvmViKTKVAt6TZjbl91E3ZuRNU79dbr9pGvjYqaZeqnW2Q/s640/IMG_3990.JPG" width="640" /></a></div>
Mooie ervan is wel dat je weet waar de supportersschare zich bevindt en dat is wel mijn reddingsboei vandaag. Ik moet en zal bij die punten komen, al moet ik kruipen. Ondertussen heb ik een soort van ritme te pakken: elke 2 km staan er drankposten. Daar aangekomen stop ik, neem ik cola en water en loop ik weer door na eerst een meter op 40/50 gewandeld te hebben. De buikpijn blijft daarmee redelijk onder controle, maar ook niet meer dan dat. Bij sommige punten staat er naast bananen en fruit ook gewoon een schaaltje met zout. Vinger erin, vinger in de mond en verdomd: daar kikker je van op. Tijdelijk dan, want daarna voel je je weer net zo beroerd als daarvoor.<br />
Doorlopen dus. Stukje voor stukje, beetje bij beetje en gewoon erin blijven geloven dat je de finish gaat halen. En dat geloof had ik wel. Zeker toen ik na het keerpunt bij 28km geweest was en ik lopend langs de speakers de klassieker van Journey hoorde: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=VcjzHMhBtf0" target="_blank">Don't stop believin</a>. Hold on to that feelin.<br />
Alleen het nadeel is als je zo langzaam loopt, dat het ook verdomd lang duurt voordat je een kilometer verder bent. Dik 6 minuten. Maar ik kan geen milimeter harder. Sterker nog. Ik moet gewoon weer even wandelen anders gaat het niet meer. Cola, water en door. Op 38km weet ik het zeker: ik ga gewoon finishen! Nog even zwaaien naar Lorraine en gewoon doorlopen. Hold on to that feelin. Op 39km staan WSH weer, high five! Ik ga het redden, nog het lusje door het centrum van Roth, over de klinkertjes naar beneden, langs de biertafels, high fives uitdelen en terug omhoog, valt nog een klein beetje tegen. Wat kan het schelen: nog 1 km te gaan en dan is het tijd voor de fijnste ereronde allertijden:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/tw0cNqh8VxU" width="560"></iframe><br />
<br />
<h3>
I made it!</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGrW1Ma6yVDnYLfvybsoXlB_NiJiMba_FX-ijVjs_mcVSN_E_804P_YpwgEym7KlkaeEt4zhU8U8sQPttvaFrmXdYuGe6KiJdpHi5jkpLHFFv1JdSa6R15qxDrEktT1banTuHkCA/s1600/finish_roth.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGrW1Ma6yVDnYLfvybsoXlB_NiJiMba_FX-ijVjs_mcVSN_E_804P_YpwgEym7KlkaeEt4zhU8U8sQPttvaFrmXdYuGe6KiJdpHi5jkpLHFFv1JdSa6R15qxDrEktT1banTuHkCA/s640/finish_roth.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Wat een pijn. Hoe heb ik in godsnaam zolang kunnen blijven lopen? Snap er zelf ook weinig van moet ik eerlijk bekennen, maar opgeven was geen optie, het lichaam kan meer aan dan je denkt. Nog nooit heb ik zo lang gefietst aan 1 stuk door, nog nooit zo lang gelopen. En ik kan ook eerlijk zeggen: nog nooit zo lang pijn geleden.<br />
<br />
Dan nog even de <a href="http://datev-challenge-roth.r.mikatiming.de/2015/?content=detail&fpid=search&pid=search&idp=9999990FEBE3BA0000056E48&lang=EN&event=QC&search%5Bname%5D=rosmulder&search%5Bnation%5D=%25&search_sort=name&search_event=QC" target="_blank">keiharde cijfers</a> van de dag:<br />
zwemmen:1:16.19<br />
fietsen: 6:18.45<br />
lopen:4:18.19<br />
<br />
253ste van de m35-39 (van de 385)<br />
1496ste overall (van de 2734)<br />
1344ste man (van de 2305)<br />
<br />
<br />
<h3>
Tot slot</h3>
<div>
De reis zit erop. Het doel is bereikt. En zoals altijd is de reis er naar toe net zo belangrijk als de wedstrijd, maar het gevoel van de finish ga ik niet snel, wat zeg ik, nooit meer vergeten.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Iedereen bedankt voor het meeleven, meehelpen, supporteren, opbeuren en meelezen op dit avontuur, want dat is het uiteindelijk wel geworden. Iets te dramatisch qua fysiek bij tijd en wijle, dat was zeker niet gepland, maar het was het allemaal meer dan waard.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dus ik zeg nog een keer:</div>
<div>
Don't stop believin', hold on to that feelin!</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-fra3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-9/11742992_1015476058476843_8679283380556057125_n.jpg?oh=e25db616f538ac1f3a74d2ebecb6f2e0&oe=561744AD" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-84237208176257258902015-07-07T21:05:00.000+02:002015-07-07T21:07:28.738+02:00To run or not to run in RothHet begint bijna een Griekse tragedie te worden, maar ik heb nog hoop.
Wat begon als een beetje pijn in de rechtervoet mondde maandag ineens uit in een behoorlijke rode kuit/enkel/voet, warm en opgezet en bovenal: ik kan er niet op staan.
Tering wat krijgen we nou?
Er zijn genoeg icepacks in de vriezer dus koelen maar en NSAID's erin. NSAID's zo heb ik geleerd staat voor niet steroide anti inflammatoire drugs, oftewel ontstekingsremmers.
Ze zijn ruim voorradig bij de Kruidvat in verschillende smaken: Diclofenac, Ibuprofen, Naproxen noem maar op. Inslaan en slikken maar. Nog wat paracetamol erbij voor de pijnstilling, dan moet het goed komen.<br />
<br />
De volgende dag kijk ik het nog even aan, neem nog een rustdag op en wordt het hoogste tijd om de fysio te bellen. Dit wordt me net te veel. Donderdagochtend kan ik er terecht en alleen wat therapeutisch zwemmen in West, in het buitenbad terwijl de kids zich ook vermaken en mijn vrouw de jongste in de gaten houdt, is alles wat ik doe. Dat is nog eens een taper week.
Op donderdagochtend is de zwelling wel iets afgenomen, de rechterenkel begint al normale vormen aan te nemen maar als de fysio de enkel en rechterbeen in zijn geheel komen toch wat onheilspellende woorden uit zijn mond: dit behoeft extra diagnostiek. Crap. Da's niet goed. Da's niet zomaar even een verrekt peesje in de voet en een ontstekinkje, dit is serieus. Fysio Peter gaat er alles aan doen of ik nog bij de sportarts terecht kan ergens in de komende dagen, maar de tijd dringt. Volgende week donderdag vertrekken we naar Roth, en ik ben erg blij als ik 's avonds het telefoontje krijg dat ik maandagmiddag in de Maartenskliniek langs mag komen.<br />
<br />
Nog even in onzekerheid maar goed. En ow ja, een verwijzing van de huisarts is ook handig.
Nu ben ik vorig jaar geswitched van huisarts, noodgedwongen want mijn huisarts stopte ermee. Gelijk had ie, maar nu moet ik me bij mijn nieuwe huisarts melden die me automatisch in hun bestand hebben gekregen. Nu was hij zelf niet beschikbaar maar blijkbaar loopt er nog een huisarts rond en die wil me wel ontvangen. Ik heb alleen een verwijziging nodig en enigzins verbaasd hoort ze mijn verhaal aan maar zonder blikken of blozen maakt ze mijn vervolgbrief. Hoogtepunt van mijn bezoek was wel de vraag: triatlon, wat is dat?
Tja. Niet iedereen kan natuurlijk van elke sport op de hoogte zijn. Hier ligt nog genoeg werk voor de triatlon sport :-)
Het weekend bestaat weer uit niks doen en een therapeutische zwemsessie in de hitte in de Bisonbaai. De kinderen vermaken zich prima met een paar schepjes, emmertjes en het maken van een nevengeultje. Mooi dat ze voor de rest niets nodig hebben.<br />
<br />
<h3>
Dan is het maandag: d-day. </h3>
Van te voren spookt het natuurlijk al dagen door mijn hoofd: het zal toch niet dat ik niet kan starten in Roth? Of als ik wel kan zwemmen met die voet, kan ik dan ook fietsen? En als ik kan fietsen, kan ik dan wel lopen? Online heb ik nog 1 paar Triumph 11's kunnen vinden en die maar gelijk besteld maar nog niet op gelopen om zo weer het lekkere gevoel te krijgen op de vertrouwde shoes. Kan ik... De sportarts moet me maar duidelijkheid geven en ik moet zeggen, da's een raar verhaal en gevoel om je hele wedstrijd in handen te leggen van een vrouw die je nog nooit hebt gezien tot vandaag. Als we binnenkomen zit er ook een co assistent bij, tenminste, ik dacht dat het een co assistent was, want zijn naam ben ik alweer vergeten.<br />
Deze arts hoef ik niet uit te leggen wat een triatlon is en wat het inhoud en hoeveel ik ervoor gedaan heb. Ze denkt helemaal mee maar is ook bijzonder helder en resoluut: eerst gaan we een rontgenfoto maken en dan gaan we verder kijken want vocht in de enkel is alarmfase 1.
Crap.
Even schiet het door mijn hoofd dat Roth helemaal niets wordt. Crap. Dat zou toch niet? Mijn geduld wordt op de proef gesteld, alsof ik weer thuis zit te wachten op het telefoontje dat ik geslaagd was voor het VWO, dat gevoel. Als ze terugkomt van het overleg met de radioloog komt er semi positief nieuws: op de rontgenfoto is niet duidelijk iets te zien, phew. Voor de zekerheid vraag ik of ik mag zwemmen en fietsen in Roth: dat is het geval. Phew 2.
Maar!
Ik zal toch dringend adviseren om een MRI te maken want er zijn toch wel 2 plekken te zien die ze graag verder onderzocht wil hebben. En dat kan op donderdag om kwart over 1.
Hmm, daar gaat het reisschema wat vertelde dat we om half negen zouden vertrekken naar Roth.<br />
<br />
<br />
Ze raadt het zeer sterk aan om wel te ondergaan, want er bestaat een kans, hoe klein dan ook dat ik mijn enkel stuk zou kunnen lopen. En met stuk, bedoelen we dan ook echt stuk. Als in permanent stuk en laten we wel wezen: dat is het me niet waard. Echt niet. Een beetje pijn is ingecalculeerd, een week niet lopen na afloop, is ingecalculeerd. Terwijl ik dit type, zie ik ook de mensen voor me die dit lezen en denken: dit gast is gek. Dat je dat ervoor over heb?!
Maar ja, zo zit ik dan wel een beetje in elkaar en als ik de valpartij in de Tour bekijk dan denk ik dat er nog veel meer gekken zijn die nog veel erger zijn. Dat stelt me dan ook wel weer gerust.<br />
<br />
Dus schema omgooien, donderdag de mri afwachten, ik lijk wel een echte topsporter met topzorg. En ik hoop van ganserharte dat ik groen licht krijg om op gevoel te gaan lopen in Roth. Dat ik in ieder geval mag proberen om daar de finish te halen.
Nog twee nachtjes slapen, dan weten we meer.
Ondertussen is het snikheet in Roth geweest en zelfs zo heet dat de water temperatuur 24,5 graad geworden en dat zou betekenen: geen wetsuit aan. Dat zou voor mij best vervelend zijn want met wetsuit zwem ik echt een stuk harder. De beslissing wordt zaterdag om 1800 bekend gemaakt, dus ook dat is nog even afwachten.
Kortom, het was me het weekje wel en de spanning neemt aardig toe hier in huize Rosmulder. Gelukkig zijn er dan nog sportvriendjes die me meenemen om te zwemmen in de bisonbaai om even de zinnen te verzetten en dat lukt best aardig moet ik zeggen.
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11012547_1013358402021942_7000297341179859186_n.jpg?oh=9972d3532a1cb03cd6cc731e18bd79e6&oe=561A191E" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://scontent-ams3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11012547_1013358402021942_7000297341179859186_n.jpg?oh=9972d3532a1cb03cd6cc731e18bd79e6&oe=561A191E" /></a></div>
Rustig doorademen en we gaan het zien wat het gaat worden donderdag en zondag.
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3079140.post-82135749783027510792015-06-29T10:41:00.001+02:002015-06-29T10:43:55.455+02:00race week part 2: Kwart triatlon Gendthet was me het weekje wel.<br />
Maandagavond begon ik ineens mijn linkerhak te voelen. Oh wacht, hiel moet je zeggen. Hak zit onder je schoen heb ik geleerd. Dinsdagochtend opstaan valt dan ineens niet meer mee. Tering. Ik kan er niet op staan. Die looptraining slaan we dan maar even over en die fietstraining ook, even lekker zwemmen dan maar. Gaat het daarna vast beter.<br />
Dat valt best wel tegen, alhoewel het zwemmen best redelijk gaat tussen de bejaarden.<br />
1500 metertjes tussen de masters laveren en daarna moeizaam uit het water klauteren, hmm. Dat moet beter gaan morgen aub.<br />
En dat gebeurde dus niet. Ai. Nog steeds pijn in de hiel, ondertussen natuurlijk allang aan het googlen geslagen en op basis van ervaringen uit het verleden, die aardig wat garanties geven in het huidige leven lijkt het toch wel aardig op hielspoor achtige klachten. Zou het dan toch door die nieuwe schoenen komen? Die Triumph Iso die zo op het oog best wel lekker zitten en die onderdeel zijn van de Triumph serie waarvan dit het 15 exemplaar is ofzo?<br />
Crap.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEXMtOBWPNkOWEo9zvfE0tT6L_oftFc6WtlDueakwBF0BiwBkyAcKn5Lg6LkTc0ci7N05r8oNiQSSO90Mb18wNwTfC4hSgihsJ7Xy3S0pGCBGeffqOS0yCUSsLrwULA6mmfLw6g/s1600/no_iso.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEXMtOBWPNkOWEo9zvfE0tT6L_oftFc6WtlDueakwBF0BiwBkyAcKn5Lg6LkTc0ci7N05r8oNiQSSO90Mb18wNwTfC4hSgihsJ7Xy3S0pGCBGeffqOS0yCUSsLrwULA6mmfLw6g/s320/no_iso.PNG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Een snelle speurtocht op internet leert dat er ergens in België nog <a href="http://www.asadventure.nl/saucony-schoen-triumph-11-b421c42025?id_colour=5806" target="_blank">een exemplaar</a> van zijn voorloper is te vinden, en daar liep ik prima op. Gelijk maar weer bestellen dan maar. Daar gaat weer 104,97.<br />
En als we toch bezig zijn, ook nog maar 2 extra bidonhouders besteld voor op de Scott met daarbij een gereedschapsbus zodat het tasje op mijn buis weg kan. Kan ik daar mijn benen ook niet meer tegenaan schaven tijdens de wedstrijd. Blijkbaar trap ik af en toe wel met een beetje x-benen en dat is niet zo handig. Maar goed. Hoe komen we van die hiel klachten af?<br />
<br />
<h3>
Pijn is fijn</h3>
<div>
In onze vriezer liggen altijd 2 icepacks en die komen nu dus goed van pas. Nou moet ik je wel vertellen dat de onderkant van je voet best gevoelig kan zijn. Zeker als je dan ineens een -18 graden icepack eronder legt. Tering, tering, tering. Na 10 seconden wil je je voet eraf halen maar dan moet je nog even een minuutje of wat doorbijten want dan is het icepack wel voldoende opgewarmd om het pijnvrij te laten koelen. Zal vast niet zo de bedoeling zijn maar goed. Het lijkt wel iets vooruit te gaan zo dus gewoon maar mee doorgaan.</div>
<div>
Ondertussen gewoon doorgaan met zwemmen, dat mag bijna altijd als je geblesseerd bent, dus maar lekker weer in West op en neer. Bijna geen bejaarden vandaag. Komt ook goed uit want 80 baantjes op en neer in een vol zwembad lijkt me geen pretje. Zwemmen gaat me goed af vandaag. Wat denk je dan tijdens die baantjes zul je je misschien afvragen. Nou van alles eigenlijk. De eerste baantjes probeer ik goed op mijn techniek te letten, dus goed breed insteken die hand. Mooie hoek maken in de elleboog, goed ver uitstrekken en dan maar weer herhalen. En herhalen en herhalen. Om het mezelf ook nog wat uitdagender te maken probeer ik ook de flipturn te doen, je weet wel, koppeltje duikelen zoals Ranomi en Pieter dat echt kunnen. Bij mij zweven mijn armen altijd nog ergens rond waar ik het niet verwacht en waar ze dus niet moeten zijn, maar krijg het nog niet echt goed voor elkaar om ze netjes te doen zoals in onderstand filmpje:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="375" src="https://www.youtube.com/embed/IDQmM4lkm8c" width="520"></iframe></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Nou, als je dat dus een keer of veertig doet, kun je je zelf met het zwemmen naar de overkant best wel weer vermaken door te denken waar het mis ging en waar je het nu weer beter gaat doen met keren. Niet echt hoogdravende filosofie maar wel effectief om de tijd meer door te komen. Gelukkig vandaag geen aquagym en dus ook geen man met paardenstaart in een badpak. Die zal er morgen wel weer zijn.</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Slechte dingen komen nooit alleen</h3>
<div>
Nu had ik alleen last van mijn linkerhiel maar zoals het zovaak gaat: als je dus je linkervoet probeert te ontzien, ga je anders lopen of andere dingen doen en dan kun je dus op je klompen aanvoelen dat je op andere plekken pijn gaat krijgen. Zo ook in mijn geval. Pijnlijke plek is ineens mijn rechterkuit. En die begint ook echt serieus pijn te doen, laten we zeggen een 7 op de schaal van pijn, lopen van 1 tot 10. Dit was niet echt ingecalculeerd, want zondag staat de kwart triatlon Gendt op het programma.</div>
<div>
Bedoeld om het zwemmen en fietsen nog een keer te oefenen maar met deze benen heb ik er wel een hard hoofd in. Gelukkig is daar <a href="http://vandenboschmassage.nl/" target="_blank">Astrid</a> die me nog even onder hand kan nemen en daarna voelt het wel een stuk beter, maar echt weg is het natuurlijk nog niet. Geduld is een schone zaak maar niet echt aanwezig bij atleten, want daar moet het natuurlijk binnen een dag weg zijn. Blessures heb ik echt zelden, pijntjes en losse kwaaltjes die na een paar dagen als sneeuw voor de zon verdwijnen wel vaker. Hoort erbij en vraag elke atleet hoe het gaat en die begint altjid met een verhaal van de pijntjes van de afgelopen weken (om vervolgens vol gas weg te gaan in de wedstrijd natuurlijk).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Nog meer zwemmen dan maar. 3 x 1000 vind ik genoeg vandaag. Wel weer die aquagymmende bejaarden naast me en zowaar ook nog enkele dames die echt kunnen zwemmen in mijn baan. Kijkt toch een stuk fijner dan die gerimpelde bejaarde dames en heren.</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
Bijpraten & bijpraten</h3>
<div>
Op vrijdagochtend een nieuw record: om 0715 met de beentjes in het water hangend en pas om 0745 beginnen met zwemmen. Eerst bijpraten met Martijn die vorige week de IronMan 70.3 in Luxemburg had gedaan. De 70.3 slaat op het feit dat dat afstand is die je aflegt, gerekend in mijlen. Blijft natuurlijk een beetje gekke aanduiding, mijlen, maar goed. Het klinkt wel lekkerder dan een halve triatlon vind ik zelf maar het is hetzelfde.</div>
<div>
Vandaag rustig aan doen en dat lukt dus wel :-)</div>
<div>
In de middag lunchen met mijn manager Francois. Even bijpraten en dat kunnen we wel als je twee consultants/trainers tegenover elkaar zet :-) Bedankt voor de lunch nog Francois.</div>
<div>
Uiteindelijk nog een beetje door moeten fietsen om de kinderen weer van school te halen.</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
To be or not to be</h3>
<div>
En dan is het ineens zaterdag en begint het toch te kriebelen. Wel of niet gaan lopen morgen?</div>
<div>
Fietsen gaan we nog even doen met de vrouw samen, even op verjaardag van Gaby in R-num. Mooi ritje om de Scott nog even te testen met alle bidonhouders en kan de vrouw ook nog even de benen losfietsen. Nergens echt last van maar nog steeds niet echt overtuigd van mijn lijf om lekker los te gaan morgen. Crap. Tikkie chagrijnig begin ik er wel van te worden.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De volgende ochtend laden we de fiets op de fietsdrager, kinderen op de achterbank en op naar Gendt. Vorig jaar wezen kijken en besloten dat ik hier toch echt een keer aan de start moest staan: zag er keigezellig uit.</div>
<div>
Ik heb besloten om 1 rondje te gaan lopen en vooral heel hard te zwemmen en te fietsen vandaag, zodat ik nog even die laatste prikkel 2 weken voor Roth te pakken heb. Daarna is het rustiger aan doen en op naar Roth.</div>
<div>
De voorbereiding is niet helemaal ideaal, want iets te laat heb ik mijn wetsuit aan en ik moet nog een best eind lopen naar de zwemstart. Uiteindelijk valt het wel mee want iedereen moet nog even gecontroleerd worden. En dan kan het grote vechten beginnen. Was ik voor gewaarschuwd maar naar 300 meter krijg ik toch een paar klappen en moet ik toch weer even schoolslag doen, maar goed. Het tempo ligt me echt aan de hoge kant. Ik druk de Fenix2 in en ik zie dat het tempo prima was, ergens dik onder de 17, Woow. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. Op naar de fiets. Opstappen gaat niet echt soepel vandaag maar dan komt de gang er aardig in. Op de dijk vol gas voor mijn doen, en dan heb ik op stukken 36/37 km/u op de teller en dan nog word ik aan alle kanten voorbij gefietst. Wtf? 4 rondjes van 10km knallen, mijn hartslag die boven de 150 ligt op de fiets, dat maak ik niet zovaak mee. Fiets parkeren, de juiste schoenen pakken bij de wissel en even lopen. Hmm, dat voelt best wel ok eigenlijk. Rustig aan doen, er ligt een hoger doel over twee weken. Na een rondje besluit ik om nog een rondje te doen, rechterkuit voel ik haast niets van en de linkerhiel ook niet. Heb wel mijn andere schoenen aan, de Saucony Ride 7 voor de meeschrijvers onder ons.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLmzGKXOzKVvn3olKj-k1bzL_MhPjRE7-sVIeoP29mrtn9v6p7oHZ9ApGY8SaHG6stARcwWqEBRTHibLOYhuBYXqMG2g52I2cW2cAybCDZYfEgSZ6B3l9glJW73GwRmg7cXeoQCQ/s1600/DSC_3814.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLmzGKXOzKVvn3olKj-k1bzL_MhPjRE7-sVIeoP29mrtn9v6p7oHZ9ApGY8SaHG6stARcwWqEBRTHibLOYhuBYXqMG2g52I2cW2cAybCDZYfEgSZ6B3l9glJW73GwRmg7cXeoQCQ/s320/DSC_3814.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
Wat ik wel een beetje voel: zonder sokken begint er een klein blaartje te komen. Ondertussen zit het rondje er alweer bijna op en ik kijk even naar Lorraine en steek mijn duim op: ik loop hem gewoon uit vandaag. Een dik pr is het resultaat. 2:14.12. Een familie record :-) (mijn vader en neef Rob hebben ooit ook triatlons gedaan).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYiI1OtB3R72Zzfb7UVsYc1Jebzyl2_rkNpu2hJ6XmfWIOx6QeTeMjaRwkshwJ2jvdKs0Jg2GF0jJo2r_d0JnfSxRm4AH-YTdaaeIbtJpMcBkoe71zYgpK1HN73UZAlLZ4A1f0A/s1600/Gendt_finish.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSYiI1OtB3R72Zzfb7UVsYc1Jebzyl2_rkNpu2hJ6XmfWIOx6QeTeMjaRwkshwJ2jvdKs0Jg2GF0jJo2r_d0JnfSxRm4AH-YTdaaeIbtJpMcBkoe71zYgpK1HN73UZAlLZ4A1f0A/s320/Gendt_finish.PNG" width="257" /></a></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vannacht werd ik wel even wakker van pijn in mijn rechtervoet, he dat is nieuw...Lekker herstellen komende week, nog weer lekker zwemmen en wat fietsen en de voetjes vertroetelen. Dat Roth, gaat goed komen.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com