Want het ging de afgelopen periode niet zoals ik het me 2 maanden geleden had voorgenomen.
Doel van de marathon van New York City is om De Vrouwe over de finish te krijgen. Misschien nog even uitleggen hoe dat eigenlijk zo kwam.
Nou, we waren in 2013 vanuit Boston via Providence komen rijden naar NYC. De marathonbombing nog vers in ons geheugen. We kwamen op een maandag namiddag aan, ergens bij JFK de auto inleveren en dan met de airtrain naar ons hotel in Long Island City. Daarna een paar dagen de stad verkennen. Zo gezegd zo gedaan.
En ergens op Staten Island (en ja, inderdaad afgeleid van de Staten Generaal in die goede oude VOC tijd, kan me nog goed herinneren), daar gekomen door de Ferry vanaf Zuid Manhattan, liepen we dan. Er ergens daar terwijl ik wees op de brug daar in de verte, de Verrazano-Narrows brug, vertelde ik natuurlijk dat ik hier ook ooit de marathon wilde lopen. En De Vrouwe, twijfelde nog een beetje maar sprak de woorden: als jij hier ooit ga lopen dan ga ik ook met je mee om hem te lopen.
Kijk! Bam. Shake on it, die afspraak staat.
En nu, 3,5 jaar later is het bijna zover. (als ik dit verhaal vertel en mijn eega staat naast me krijg je een totaal andere versie te horen maar weet alvast dat dit de echte versie is...).
TIBS or ITBS
De voorbereiding ging eigenlijk super goed. Af en toe konden we zelfs samen trainen op zaterdagochtend terwijl alle drie de kids voor C aan het doorgaan waren. Maar toen ineens kreeg De Vrouwe een klein beetje pijn in de knie.Ai.
Klein beetje pijn in de marathon voorbereiding hoort erbij. No pain, no gain. Maar dit begon echt vervelend te worden. Weekje rustig aan, werd weekjes rustig aan en bovenal, go see the doctor.
Nou ja, fysio dan. En jawel, de klassieker: ITBS (IlioTibial Band Syndrome), oftewel de lopers knie.
Net teveel gedaan, net teveel km's gelopen of gewoon domme pech of simpelweg geen lijf wat helemaal 100% in balans is. Iedereen die ik zo'n beetje ken heeft er wel eens mee te maken gehad en ja, in een marathon voorbereiding is het gewoon ouderwets kilo utreg tango (laatst een paar collega's die geen idee hadden waar die uitdrukking vandaan kwam...als jij er ook zo een bent, steek even je hand op).
Dus oefeningen doen. Heel veel oefeningen doen want in je kontspieren zit de oplossing. Daar moet alles sterk zijn om samen met je heup spieren en pezen weer alles goed te laten functioneren.
Dus begon de race tegen de klok.
Ikzelf was ook traditie getrouw niet helemaal ongeschonden in deze trainingsperiode. In mijn jeugdige overmoed ging ik eind juni met IronMan Ferry mee voor een duurloopje van laten we zeggen 12 km. Maar toen ik na 23 km terug was op de baan, voelde ik toch wat vaags in de rechterenkel/achilles/kuit gebied. Zal wel door de nieuwe schoenen komen (voor het eerst sinds jaren loop ik naast mijn vertrouwde Saucony's ook op New Balance). Maar niets is waarschijnlijk minder waar. Die enkelflexabiliteit is gewoon ruk daar rechts. Links is iets beters maar ook niet om over naar huis te schrijven. Tel daar mijn traditionele ik-krijg-bijna-een-lopersknie-rechts-maar-kan-hem-net-onder-controle-houden fase en je snapt dat we kind aan huis bij de fysio zijn geworden. Bij allebei een dry-needle naald erin en goed rekken en oefeningen doen en nog meer oefeningen doen en langzaam aan daalt het stof neer en kunnen we hoopvoller richting NYC gaan kijken. Finishen is natuurlijk nog steeds het doel,
the only failure is not to try.
Lasso de Yasso
Gisteravond nog een laatste training samen gedaan, 4 x 800 in Yasso tempo.Meneer Yasso is een Amerikaanse hardloper en redacteur die op het simpele idee kwam dat als je een marathon in zeg 3 uur wilt lopen, je dan een serie van 800tjes moet kunnen lopen in 3 minuten.
Wil je onder de 4 uur dan moet je de 800tjes lopen in 4 minuten met ook 4 min herstel tussendoor.
Gisteravond deden we 3:45.
Waarom 3:45 Jasper?
Nou, laat ik nu het plan hebben opgevat om volgend jaar, ja je moet een lange termijnplanning hebben, het doel hebben om in Chicago te willen gaan lopen en laat nou net die knakkers de inschrijfprocedure aangepast hebben en als vrouw kom je automatisch binnen als je....inderdaad 3:45 kan lopen op een marathon.
Als man moet je overigens sneller dan 3:15 hebben gelopen in de afgelopen 2 jaar en dat heb ik niet, dus het wordt meedoen met de loting en of via een reisorganisatie voor 500 euri's een startbewijs kopen (normale kosten 220 $).
Natuurlijk is dit bij voorbaat vrij kansloos om zo'n prestatie te verwachten van je vrouwe en dat weten we zelf ook wel maar toch ergens stiekem knaagt het wel een heeeeel klein beetje. Dit zou toch moeten lukken?
Kijk, onder de 5 uur, dat lukt je altijd wel met wandelen erbij, onder de 4 uur wordt al wat lastiger (elke kilometer in 5:41 of sneller) en 3:45, dan moet je dus elke kilometer in 5:19 lopen.
De halve in 1:52.10, de 10km in 53:10.
Hmm, ik had in Boston dit jaar een bandje laten maken met als eindtijd...inderdaad 3:45.00.
Let's start packing
Met nog net iets minder dan een week te gaan voordat we vanaf Schiphol de oceaan over gaan steken wordt het tijd om alvast na te gaan denken wat ik in mijn koffer ga stoppen. Ga ik uberhaupt een koffer meenemen of toch maar gewoon een sporttas? We gaan maar 5 dagen. Belangrijkste items in de handbagage (loopschoenen en looptenue. Wat voor weer wordt het? Korte of lange mouwen of toch singlet?). Antikramp pillen die we in Boston nog in onze hand gedrukt kregen niet vergeten, pleisters, altijd handig om je tepels af te plakken (sad but true), anti-schuurplekken tube en paspoort en inschrijfbewijs en je inlog van de New York Road Runners, de organiserende organisatie.
Hotel is gelukkig dichtbij de finish aan de zuidkant van Central Park dus we hoeven niet al te ver na de finish te lopen alhoewel je bagage ophalenstand wel een mijl na de finish ligt...dat gaat pijn doen.
En ja, iedereen kan ons volgen. Kwestie van de NYC Marathon app installeren of op de site kijken tijdens raceday. En dan maar hopen dat de tijdwaarneming het doet.
Overigens starten we in de tweede startwave en dan startvak A en dan groen.
Had ik al gezegd dat er veel mensen mee doen? Echt als in serieus heel veel? 50.000 plus (een aantal mensen gaat natuurlijk altijd afhaken voor de start maar om je een beeld te geven: vorig jaar kwamen er 50.235 aan de start en kwamen er 49.595 over de finish.
Da's toch een Arena of Kuip vol met lopers.
En die moet je dus wel geleidelijk over het parkoers uitstorten. En ow ja, het is een dubbeldeks brug, dus we starten boven of onder. Als ik het goed zie starten we nu onder, we gaan het zien.
We gaan het meemaken.
Tevens ook een mooie gelegenheid om mijn nieuwe Garmin te testen. Mijn oude vertrouwde Fenix 2 is ermee opgehouden en dan heb ik het na een week of twee wel gehad. Ik moet gewoon een nieuwe hebben. En dat is de 735XT geworden. Hartslagmeting op de pols, uberblits natuurlijk. Geen band meer om je lijf, heerlijk. Zwemmeters kunnen er ook weer mee geklokt worden, de pauze goed in beeld (confronterend) en zelfs een What'sAppje of Facebook notificatie geeft ie weer (als je telefoon in de buurt is, dat wel natuurlijk.
Begin er zin in te krijgen.