In de veilige nabijheid van hun luchtmachtbasis bij Bagram in Afghanistan, hebben 150 Amerikaanse soldaten op 29 november de Minefield Marathon gelopen. Naar het oordeel van de legerleiding een prima exercitie om oorlogsspanningen af te reageren. Het parkoers leidde de manschappen over een van de meest door oorlogshandelingen geteisterde parkoersen ter wereld. De zielloze en
verwrongen wrakken van tanks en straaljagers vormden het lugubere publiek gedurende de vier ronden van tien kilometer. De route werd niet gemarkeerd door oranje pylonen, maar door prikkeldraad en mijnenvelden, die waren bezaaid met explosieven die nog op scherp stonden. 'Een marathon lopen is ook in oorlogstijd een fantastische manier om te ontspannen, en iets normaals te doen', meent sergeant Youngs (25) desalniettemin. Young noemde het lopen over de smerige, stoffige en totaal vervormde wegen 'wel een beetje zwaar'. Amerikaanse gevechtshelikopters hingen gedurende de hele marathon boven de hoofden van de soldaten, in een poging ze te beschermen tegen sluipschutters. Eén punt in de race was echt gevaarlijk. Dat was toen de lopers een speciale eenheid passeerden, waarvan de leden in harnassen en met maskers voor bezig waren met het opgraven en onschadelijk maken van landmijnen. De
atmosfeer was evenmin erg gezond: het rode stof dat de lopers deed opwaaien, betekende een regelrechte aanslag op de longen. 'Ik heb een hele vracht van die rotzooi ingeademd', zei Youngs, die in 3.01.05 als eerste de finish overschreed. Als eerste vrouw finishte eerste luitenant Kirsten Lafond, in een gegeven de omstandigheden respectabele 3.16.55. Toch hadden de omringende mijnenvelden ook zo hun voordelen. Niet een van de deelnemers heeft durven afsnijden, en de jongens van de explosieven opruimingsdienst waren in de ochtenduren zo vriendelijk bij wijze van
startschot een mijn te laten exploderen. Omdat Afghanistan nog steeds oorlogsgebied is, worden alle Amerikaanse soldaten in principe geacht wapens te dragen. De organisatoren van de
Minefield Marathon zagen ook wel in dat zulks een beetje teveel gevraagd was van de deelnemers, en lieten het parkoers en de deelnemers daarom door extra patrouilles bewaken.