Hier ga ik dus een blogpost over schrijven
Het is iets over negenen, zondagochtend. Samen met Alan lopen we over de Wylerbaan van Groesbeek richting Wyler, verrassend, en de natte sneeuw, lichte hagel komt naar beneden en de wind maakt het een en ander nog net iets frisser. Zo'n beetje hier besluit ik al:
Ik ga over deze duurloop alleen al, een blog schrijvenWe zijn nu iets meer dan een uur onderweg en nog niet eens halverwege. De wekker stond om 0645 en dat is voor een doordeweekse dag misschien een prima tijd, uitslapen zelfs, maar op je vrije zondag valt dit tijdstip toch wel een tegen.
Er zit echter niks anders op.
Vrouwlief traint met haar groepje om 1015, dus fietst ze om 1000 weg en moet ik daar in de buurt van terug zijn met mijn lange duurloop, om de kinderen niet al te lang alleen te laten zijn. Op zich kunnen ze dat al best wel, de oudste wordt per slot van rekening volgende maand alweer negen, maar toch. Beetje op tijd thuis zijn dus. Als je echter een duurloop van zo'n 32 km op het programma hebt staan, en je gaat rekenen met 12 km per uur, dan kom je dus op een behoorlijk onchristelijk tijdstip op je vrije zondag om te vertrekken. Plan was om om 0730 te vertrekken, richting Alan te lopen, da's zo'n 2,5 km verderop, en dat ging al gelijk mis, omdat mijn flesjes nog gevuld moesten worden met sportdrank en dat valt op dit vroege tijdstip toch best tegen om dat snel te doen kom ik achter. Bijna 10 minuten later lopen we met gezwinde spoed door het Goffertpark (de kortste route naar Alan) en daar komen we zelfs nog een loper tegen. Er zijn dus nog meer gekken op dit tijdstip in dit weer.
Het mooie van dit soort duurlopen is wel dat je het nog eens een keer met elkaar over iets kan hebben. Tijd zat. Route uitstippelen begint meestal als eerste onderwerp. Aangezien Boston ook verre van vlak is, willen we bij de Oude Kleefsebaan uitkomen, in de volksmond ook wel Tivoli genoemd en anderen noemen het ook wel Holdeurn, maar ik zie dat er een echt strava segmentje is, waar toevalligerwijs vriend Wouter het Course Record heeft, in fietstermen van Strava KOM (King of Mountain) gelopen in 2013 en dat was toen in voorbereiding op...Boston inderdaad. Nog 30 seconden eraf en ik sta ruim in de top10 van dat segment, Alan staat keurig 5de en ene Miranda staat op plek 2. Niet slecht voor een dame ;-)
Lopen dus, over het fietspad, tussen de grasvelden en boerderijen, tegen de wind in, met de natte sneeuw in je snuit, met een graadje of 5. Het zal niet mijn meest favoriete hobby worden, maar schijnt wel goed te zijn voor je moraal. Het zal wel. Wat wel echt helpt is dat je met z'n tweeën bent. Lekker klagen tegen elkaar hoe verschrikkelijk schijtweer het is, lucht ook best op. Ondertussen zijn we omhoog aan het lopen en dat is niet mijn sterkte kant. Was vroeger al niet en na 2 longembolieepisodes is dat er niet beter op geworden. Ook niet vergeten om nu een gelletje erin te gooien, want de 75 minuten zijn alweer gepasseerd en straks komt het stukje met net 5% stijging. Voor een laaglander als ik, valt dat soms best tegen. Bovenaan gekomen loopt Alan nog een rondje op de rotonde, waar hij nog een strava segmentje van moet maken, en dan kunnen we weer samen verder. We hadden als semi-spontane ingeving dat we nog een rondje over de bruggen konden doen, dan zouden we vast wel de 30km gaan halen voordat ik weer thuis ben. Niets zo vervelend als je thuis komt en de teller staat pas op 28 en je moet dus nog een extra lus gaan doen. Trust me, dat demotiveert als de neten.
Nu is het zo dat je dan eigenlijk in een grote lange afdaling je naar de oude stadsbrug kunt lopen over de Berg en Dalseweg en ook dat is weer goed voor Boston, want daar loop je ook hele stukken naar beneden. En met naar beneden bedoel ik ook echt naar beneden. Zo naar beneden dat je je bovenbenen voelt exploderen van de spierpijn en dan ben je er nog lang niet in Boston. Kortom, ook dit aspect moet getraind worden en dat doen we dan ook maar. Lijkt het net alsof we over aan gedacht hebben.
Op naar de oude Waalbrug, lopend over de Berg en Dalseweg, mijmerend over de huizen die her en daar hier staan en welke je zou kopen als je de lotto zou winnen, komen we bij de Waalbrug en kunnen we voor het eerst in actie de SpiegelWaal zien. Het 450 miljoen kostende stukje wateroverlaat waar Nijmegen alle headlines mee haalt. Ziet er wel netjes uit hoe die dijkjes ernaast zijn betegeld. Jammer dat er nog hekken staan. Dan maar er omheen lopen, stukje Stevensloop parkoersverkenning en door naar De Oversteek. Wind tegen, bult op, en expres iets te laat mijn gelletje naar binnen gewerkt omdat ik dat lege gevoel nog wilde trainen...het valt niet mee vandaag.
Op de Oversteek had ik ooit het KOMmetje, namelijk op de eerste dag dat ie geopend werd :-)
Dan door over de Energieweg en dat lijkt me wel een toepasselijk naam als je bijna zonder zit. Gelukkig zijn we ook bijna thuis. Dat scheelt dan weer. Afgelopen jaar heel vaak over dit rode asfalt gefietst en dan gaat dit stuk toch verdomd veel sneller maar goed. Het laatste gelletje begint te werken en we kunnen zowaar weer het tempo een beetje oppikken als we de Dennenstraat binnen lopen. Even zwaaien naar mijn oude huisartsenhuis en 100 meter verderop zwaaien naar mijn nieuwe huisartsenpand en als allerlaatste nu omhoog naar de kruising met de Graafseweg. We zijn er bijna. Alan mag nu verlost van mijn aanwezigheid zichzelf nog even uitlaten en thuis kijk ik op strava en zie daar 32,5 km op de teller. Kijk, dat lijkt er alweer op. Nog minder dan 10km erbij om te trainen voor de marathon.
Nog 8 weken te gaan
Redelijk op schema mogen we wel zeggen. Terwijl ik dit schrijf hebben we net een paar dagen ziek-zwak-misselijk achter de rug, inclusief alle kinderen die allemaal ziek zijn geweest en verdomd veel geslapen hebben. Op zich is dat wel lekker rustig in huis maar toch.Al met al kostte het mij 4 trainingen. Misschien wel goed voor me om even bij te komen van de kilometers van de afgelopen weken. Trainingen inhalen heeft geen zin, dat heb ik jaren geleden al geleerd dus morgen, als het weer maandag is, gaan we vrolijk verder met het schema en dat zegt dat we gewoon weer in zwembad west om het zwemmen te onderhouden en tegelijkertijd het lijf niet alleenmaar aan het lopen bloot te stellen. Voel ik me gelijk een stuk beter door en is ook voor de neutrale toeschouwer iets beter aan te zien dan alleen van die ielige hardloopmannetjes. Niet dat ik nu in een keer het afgetrainde en gespierde lijf van een Adonis heb, maar toch.
Eens uitzoeken welke korte triatlonwedstrijden ik komende zomer nog wil gaan doen.
Gelukkig heb ik daar tijdens de lange duurlopen meer dan genoeg tijd voor om over na te denken.
Deze willen we je niet onthouden
Ow ja, als soort van toegift. Ik vond het dus raar dat je goedkoper van Frankfurt via Amsterdam naar Boston kan vliegen, dan rechtstreeks van Amsterdam naar Boston. Dat ook even op Twitter gemeld met de hashtag KLM en verdomd. Ze reageerden ook nog gelijk!Niet dat ik iets met het antwoord kan, iets met de spelregels die niet gelijk zijn als je tickets in Duitsland besteld (waar zijn de statuten en reglementen van die prijsafspraken?), maar toch.
Dus mijn zoektocht naar goedkope tickets naar Boston gaat gewoon door. Denk dat het dan een tripje vanaf Dusseldorf gaat worden.
Is per slot van rekening ook dichterbij huis dan Schiphol.
VoorbereidingsWedstrijd
Sommige mensen lopen heel veel wedstrijden. Dat doe ik nu dus niet. Eigenlijk loop ik maar een wedstrijd voor Boston en dat is de halve marathon tijdens de Stevensloop. Die is zondag 13 maart, dus daar hebben we nog drie weken voor. Dat schiet al best aardig op. Ben erg benieuwd wat ik daar kan lopen. Vorig jaar liep ik daar 1:28:20 volgens mijn eigen meting en alhoewel tijden natuurlijk niet zoveel zeggen ben ik wel benieuwd of ik daar weer onder de 1:30 zou kunnen lopen. Onder de 1:30 betekent namelijk dat je in Boston 2 x 1:30 plus 10 minuten zou moeten kunnen lopen. En laat dat dan weer heel erg dicht bij mijn PR in de buurt komen....
Niet te veel vooruitdromen.
Gewoon rustig blijven trainen en vooral doorgaan.
Tot volgende week.
