en voor een ieder die de column van Johan Derksen heeft gemist in de VI, hier komt ie, integraal nog een keer:
'Discriminatie als drogreden voor terreur'
4/6/2007 8 :15
Het treurige is dat ik er al niet meer van opkijk. De avond dat Jong Oranje in Tilburg met 0-2 verloor van Jong Marokko was ik ergens in het land. Via teletekst kwam de uitslag door en ik vroeg me meteen af of er rellen waren geweest. Even later bevestigde de autoradio mijn voorgevoel. Ooit was ik live getuige van onsmakelijke taferelen in Arnhem, Utrecht en Amsterdam. Het was eigenlijk heel voorspelbaar dat de Marokkaanse jongeren zich ook in Tilburg zouden misdragen. Ik moet me zien te beheersen, ik mag niet generaliseren, maar ik heb er moeite mee ze niet allemaal over één kam te scheren als kut-Marokkanen.

Van het gekakel en gebral dat na zo'n incident losbarst in de media word je ook al niet vrolijk en zeker niet wijzer. De demagogie vierde hoogtij. Van Geert Wilders tot de juffrouw die in het kader van de kijkcijfers is toegevoegd aan de bible belt-boys Andries Knevel en Thijs van den Brink. Iedereen predikte voor zijn eigen parochie, ze wilden allemaal zieltjes winnen binnen hun doelgroep. En de wijsneuzen en specialisten rolden over elkaar heen. De misdragingen in Tilburg werden gebagatelliseerd en opgeblazen en vervolgens ging iedereen weer over tot de orde van de dag.

Marokkaanse jongeren hebben bij mij, als ervaringsdeskundige, weinig krediet meer. Ooit kocht ik een aardig grachtenpandje in Gouda, dicht bij de redactie. Volgens de makelaar was het niet goedkoop, maar dat kwam doordat ik op een A-locatie ging wonen. Dat verkooppraatje stak hij 's morgens rond koffietijd af langs een zonovergoten gracht. Toen 's nachts de koffieshops sloten, zag de wereld rondom mijn huis er heel anders uit. Tien procent van de Goudse bevolking is Marokkaans, maar het grootste deel van de criminaliteit in de stad komt op naam van die tien procent. Als binnenstadbewoner ben ik geïntimideerd, geprovoceerd en bedreigd. Mijn autoramen werden regelmatig ingeslagen en op de trap naar mijn voordeur speelde zich van alles af. Ik heb jeugdige Marokkanen spuitend, drinkend, poepend, piesend, neukend en de buit van autokraken verdelend aangetroffen.

Er werd in mijn directe omgeving regelmatig ingebroken door Marokkaanse jongeren. Zodra je ze op heterdaad betrapte en de politie belde, kwam je met je volledige naam in het proces-verbaal en had je volop problemen zodra de jongeren weer op vrije voeten kwamen. Op een zomerse middag had een groepje zich op de trap naar mijn voordeur genesteld. Toen mijn vrouw vroeg of ze even mocht passeren, werd dat gedecideerd afgewezen. Ze moest noodgedwongen de stad weer in, totdat de kust veilig was.

Even later waren we er getuige van dat een Marokkaanse jongen, tijdens een optreden van Kaz Lux op de Markt van Gouda, een volwassene neerstak, omdat die man een opmerking had gemaakt over het wangedrag van de desbetreffende jongen. We stonden er met vijfhonderd volwassen mensen bij en keken ernaar. Ook ik was te laf en te verbouwereerd om in te grijpen. Voor mij was het incident wel de reden het huis te koop te zetten. Een gezin uit Sittard bood een week later al de vraagprijs. Het was tenslotte een sfeervol grachtenpandje. Op het moment dat NOVA een item uitzond over de structurele problemen met Marokkaanse jongeren in Gouda, haakte het gezin uit Sittard meteen af. Uiteindelijk heb ik dat huis voor een redelijke prijs verkocht en was ik van de dagelijkse ergernis verlost. De gemeente stuurde voorturend ambtenaren op studiereis naar Marokko om begrip te kweken voor de Marokkaanse cultuur. De politie wilde wel ingrijpen, maar was onderbemand en de burgemeester probeerde iedereen wijs te maken dat het slechts om incidenten ging.

Ik vertrok naar een wat kleinere stad in het Groene Hart van Nederland, waar de Marokkaanse jongeren wat minder dominant aanwezig zijn. Veel achterblijvers, die voorheen PvdA of VVD stemden, hebben nu hun hoop gevestigd op Geert Wilders. Dat ging me echter te ver. Maar ik vind het nog steeds te gek voor woorden dat een doorsnee burger zonder strafblad die keurig zijn belasting betaalt en niemand tot last is, min of meer moet vluchten voor de terreur van Marokkaanse jongeren. En ik voeg er meteen aan toe dat ook heel veel Marokkaanse jongeren zich wél correct gedragen en zich de in Nederland geldende fatsoensnormen hebben eigengemaakt.

Zodra er incidenten rond Marokkaanse jongeren spelen, wordt Mohammed Allach om commentaar gevraagd. De voormalige prof van onder meer FC Groningen en FC Twente is technisch directeur van VVV-Venlo en heeft politieke ambities in de PvdA. Hij zegt: 'De interland in Tilburg was een ideaal podium voor verwarde, gefrustreerde jongeren om hun onvrede te uiten: het Wilhelmus en jongens van Marokkaanse herkomst in Oranje, dat werd niet voor niets meteen uitgefloten. Die jongens komen niet aan een baan of een stageplaats, weten hun eigen kansen niet te benutten, voelen zich in de hoek gedreven. Ze hebben eigenlijk hulp nodig, maar roepen op deze manier juist een harde aanpak over zich af. Dat is het trieste.'

De loyaliteit van Allach is begrijpelijk, maar nu worden de daders opnieuw als slachtoffers afgeschilderd. Ik ben in mijn woonomgeving jarenlang geterroriseerd door zielige slachtoffers van onze maatschappij. En jongelui die een interland verkrachten, vernielingen aanrichten, suppoosten bedreigen en in elkaar slaan, hebben daar een goede reden voor... Dat gaat me echt te ver. Net als dat hypocriete gezeur dat we niet over jongeren van Marokkaanse afkomst mogen praten omdat ze een Nederlands paspoort hebben.

Je kunt je natuurlijk afvragen of het niet erg naïef was van de KNVB opnieuw tegen Marokko te voetballen. Vooraf was een risico-analyse gemaakt met de gemeente Tilburg, de politie en justitie. Willem II zette honderd stewards in, de KNVB huurde nog twintig beveiligers. De politie bracht zeventig agenten op de been, onder wie een peloton mobiele eenheid. Tijdens de wedstrijd werden daar nog veertig agenten aan toegevoegd. Normaal gesproken had de interland moeten worden gestaakt, maar om een dreigende escalatie te voorkomen is het duel uitgespeeld. Twintig minuten voor tijd werd de stemming zó grimmig dat de ballenjongens en stewards van het veld werden gehaald. Uiteindelijk volgden er 26 aanhoudingen. De KNVB draait als organisator van de wedstrijd op voor alle kosten en heeft al aangekondigd de komende vijf jaar niet meer tegen Marokko te oefenen.

Op zoek naar verklaringen werden allerlei drogredenen opgevoerd. Het wangedrag zou een sociaal protest zijn, een collectieve uiting van onvrede. De daders voelen zich achtergesteld en gediscrimineerd. Het woord discriminatie kan ik niet meer horen als excuus voor wangedrag. Het structurele probleem rond Marokkaanse jongeren werd voor het gemak op een hoop geveegd met de misdragingen van hooligans. Ook zij vormen een ernstig probleem in en rond de voetbalstadions, maar de problemen met Marokkaanse jongeren zijn veel dieper in onze samenleving geworteld. De in het Willem II Stadion aanwezige burgemeester van Tilburg, Ruud Vreeman, proefde wrok jegens Nederland en verbittering. Hij voegde eraan toe dat het stadion in twee kampen was verdeeld. Een deel schaamde zich voor het andere deel, voor de losgeslagen bende die verantwoordelijk was voor de rellen en geen gezag erkent. Voor alle duidelijkheid: ik weet de oplossing ook niet. Ik ben het probleem uit de weg gegaan door te verhuizen. Mijn innerlijk fatsoen weerhoudt me ervan op Geert Wilders te stemmen. Maar iedere politicus die een eind maakt aan deze terreur kan op mijn stem rekenen.

Johan Derksen