wat een weekend

Het weekend begon al op vrijdag. Naar de V & D toe voor de fotoshoot van Elin (foto's volgen later) en dan nog even een stofzuiger kopen. Eentje die goed is voor het milieu en niet al te veel herrie maakt, het werd een Electrolux met het mooie type nummer ZUSG3901. Daarna door naar huis want opa was al begonnen met het leggen van de bestrating in de voortuin. De stenen lagen er al geruime tijd dus eindelijk aan de slag. Om vijf uur zat het pad erin, nu de rest nog ophogen en afmaken. Volgende ochtend de ANWB maar weer een gebeld want de Benz 2.0 deed helemaal niks meer, zelfs geen porretje. Accu hartstikke dood. Da's gek want hij was wel goed, volgens de kenners. Afijn, het was toch al de bedoeling om naar de hobbyhut te rijden in Zutphen, want het afslaan bij elk stoplicht is toch niet zoals het hoort. Maar ja, na de Benz 2.0 een ruim half uur stationair te hebben laten draaien toch maar gaan rijden met de hulptroepen in de MPV erachter, voor het geval dat. Het ging wonderbaarlijk goed, pas toen het gas op was, begonnen de motor op benzine weer slecht te lopen. Desalniettemin wel helemaal bij de hobbyhut aangekomen. Het deskundige oordeel van Hans moest toen nog komen: draai er eerst maar eens een bougie uit. Dat heb ik gedaan, hoera. Mijn eerste bougie eruit gedraait :-) Hartstikke verkeerde bougies erin gezet door mijn vrienden van de Profile. Wat nog kwalijker is, één bougie was zelfs verroest, die was gewoon vergeten.
Kortom, alle bougies eruit en nieuwe, de goede erin. Daarna liep hij al een heel stuk beter op benzine. Echter toen waren we er nog niet, want we hadden bij de injectoren ook al geconstateerd dat er vacuumlekjes zijn. De beruchte injectierubbers moeten ook vervangen worden. Nu we er toch zijn laten we dat gelijk maar doen. Uiteraard deed ik dit niet geheel zelf, Remco, hardloper en student aan de RUG en zoon van Danker, een van de twee hobbyhut eigenaren, deed het werk. Ik heb een helpende hand toegestoken. Ok, die erin, na ruim 1.5 uur, toen aan de meetapparatuur en afstellen maar. Het CO moet op ongeveer 1 (ik denk procent) komen te staan. Nadat dat was gedaan liep ie prachtig op benzine, echter hoorde we bij veel toeren we een scherp piepend/krakend geluid. Eerst maar eens de kettingspanner vervangen, de distributieketting moet wel nagekeken worden. (Mercedessen van dit type hebben geen riem, maar een distributie ketting. In theorie hoef je die nooit te vervangen, de praktijk wijst uit dat na 2,5 ton de speling wel gecontroleerd mag worden. Is die te veel, dan de boel vervangen en je motor loopt weer als een zonnetje. Je bankrekening is dan iets minder zonnig).
Ook die vervangen en het scherpe geknisper bij veel toeren was weg, nog 1 issue te gaan: het permanent branden van de verwarmingsknopjes. En met permanent bedoel ik ook permanent: zelfs zonder contact, sleutel eruit blijven ze branden hetgeen ook gelijk verklaard waarom de accu helemaal dood was. Misschien toch bij het inbouwen van de gasschakelaar gekomen? Wie zal het zeggen, in ieder geval: zekering 2 eruit halen en het lampje gaat zeker uit.
OK, komende week terug naar de gasinbouwer Jansen, want de CO op gas staat nu te hoog, maar ja. Dat komt omdat ie gekalibreerd was met de verkeerde bougies en lekke rubbertjes.
Volgende ochtend vroeg op: Amsterdam Marathon tijd. Doet de benz 2.0 het? Het antwoord is simpel: tuurlijk. Starten geen probleem. Wel een tikkend geluid uit de buurt van de distributieketting, hmmm. Morgen maar eens bellen met Welles in Weurt of ze dit kunnen, en zo ja. Tegen welke kosten kijken we dan aan...
Maar goed, we moeten door over de N322, bij de Tiel de A15 op, lekker 130 op de A2 en afslaan naar Ouderkerk aan den Amstel. Daar wachten een stel hardlopers op me. Als eerste kwamen daar Heleen, gegangmaakt door Alan, in hetzelfde groepje Pim. Even wachten, en daar komt onze triatlon man Sjoerd. Vol gas, terug naar de snelweg, even de ring A10, kijken waar de helikopter van de organisatie uithangt en daar maar de auto neergezet en verdomd: dit is al het parkoers. Gauw uitstappen en verdomd: daar is Heleen alweer. Pim volgt ruim 2 minuten later en Sjoerd weer nog een poosje later. Snel weer in de auto, terug naar het Olympisch Stadion alwaar parkeren een hel is. Na 3 rondjes rondrijden vertrekt er net een te grote SUV, mooi plekje voor mijn Benz 2.0 (van 5 meter 15). Shit, hoeveel tijd hebben we nog? Tering nog 14 minuten tot Heleen aankomt (ETA: 2.37 in mijn gedachten, maar ze liep goed). Rennen met een volle rugzak is niet cool, tel daarbij de nog vermoeide marathon benen en dat kleine stukje van een kilometer valt vies tegen. Nog uithijgend kan ik constateren dat ik nog een aantal minuten speling heb en de snickers en cola kunnen erin. Verdomd: begeleid met camera en al komt Heleen eraan. 2de Nederlandse, en wat een tijd gaat ze lopen: uiteindelijk in 2:35.23 komt ze over de finish. Sneller dan alle mannen in onze Suicide Bunnies groep. Alle mannen? Ja, alle mannen.
Na een poosje komt daar Pim aan, gezicht getekend, pijnlijk maar wel met een dijk van een PR in 2:46 over de finish. En waar is Sjoerd?
Ik zie hem niet, ik zie hem nog steeds niet. Klok tikt weg, 3:00.00 bruto. Nog steeds geen Sjoerd gezien. Ondertussen aandacht voor de prijsuitreiking. Nog steeds geen Sjoerd. Na ruim 3:12 zijn we opgehouden met kijken. Iedereen heeft hem gemist.En dan opeens: telefoon bij Alex: Sjoerd! Hij beweert dat ie net onder de 3 uur heeft gelopen! Ik moet de beelden zien, om het te geloven. Tijd om terug naar huis te rijden, eten koken enzo. En dan morgen weer fris aan het werk....