Het is zondagavond en ik moet zeggen dat de uitslag van De Kraker van vanmiddag wel precies past in het rijtje van de rest van de activiteiten van de week.
In een week waarin ik gehoopt had dat ik weer aan het lopen zou kunnen geraken ging het eigenlijk weer opnieuw mis.
Eerst maar terug naar de maandag.
Die begon eigenlijk met goed nieuws van de longarts.
Ik moest eerst twee keer blazen voor gevorderden in een apparaat wat helium en koolmonoxide vermengt en dan krijg je daar een paar mooie getallen uit. Enige wat ik nog precies onthouden heb, is dat ik de vorige keer 77 had, dat was eigenlijk maar net voldoende (het moest boven de 75 komen) maar nu zit ik op 89. Kijk dat lijkt er al meer op. Ooit heb ik 114 gemeten dus we hebben nog even te gaan (mocht dat er ooit nog inzitten, is natuurlijk weer een tweede). Redelijk tevreden kan ik naar huis.
Maandagavond is altijd zwemavond, en deze avond was niet anders. Nou ja, wel een beetje anders. Onze vaste oppas kon niet, dus ik mocht weer eens ouderwets zonder vrouw naar zwembad West de metertjes gaan maken. Dat ging eigenlijk best wel lekker. Elke maandagavond met een klein groepje liggen we daar onze metertjes te maken in het toch wel frisse chloorwater en het valt me niet tegen vanavond. Als zelfverklaarde zwemleraar mag ik de schema's maken en vanavond vond ik een piramide van 50-100-150-200-250-300-250-200-150-100-50 wel een goed idee en dat ging ook best wel lekker. So far, so good.
Aangezien dinsdag en woensdag, net als de maandag, de wekker om 0600 gaat heb ik op dinsdag een rustdag. Komt even goed uit want vanavond mag PSV eindelijk weer een echte wedstrijd spelen. Het was dan natuurlijk al een slecht voorteken dat mijn tweede decoder er ineens mee opgehouden was. Volgens de Horizon box was de periode ineens verlopen. Rare foutmelding natuurlijk, want de decoder was al een paar maanden gekoppeld. Niks big hscreen, maar gewoon in de woonkamer op een 32 inch hd ready scherm. Het was afzien en dan moesten de penalties nog komen!
Anyways, woensdag maar weer losfietsen in dezelfde kelder waar na 4 pogingen toch eindelijk weer werkend beeld op het grote scherm. De wedstrijd Barcelona - Arsenal was eigenlijk ook om te janken, dus snel door naar donderdag. Eindelijk mag ik weer lopen. Voorzichtigheid troef, dus niet naar de baan toe hardlopen maar lekker met de auto en dan het bos in om in te lopen. Het is eindelijk weer licht genoeg en het lopen gaat eigenlijk best lekker. De gehele tijd zit ik wel in mijn gedachten bij die kuit. Voel ik hem nu wel of voel ik hem nu niet? Ik besluit wat rustige 200tjes te doen op de baan met 200 meter pauze. De eerste gaan in iets meer dan 50 seconden, daarna gaat het heel ietjes sneller in 48 en dan bij de 6de voel ik de linkerkuit weer strak trekken. Godverdegodver. Gelijk stoppen met de training en maar direct aftaaien naar huis. Geblesseerd zijn is niet een van mijn gemoedstoestandbevorderende elementen zullen we maar zeggen. Thuis het bad aan en daarna met een icepack op de bank liggen.
Volgende ochtend is dan eigenlijk altijd wel een beetje spannend. Sta je op met pijn, dan weet je dat je de zak bent. Valt het mee, dan heb je een klein beetje geluk. Het laatste lijkt het geval te zijn. Dat valt dan nog een beetje mee. In het zwembad merk ik ook verdomd weinig van die kuit, da's dan ook weer meegenomen en de 3x1000m in het zwembad kan ik best goed afmaken en het tempo was ook nog prima. Zo slecht is het lijf dus niet.
Dan 's middags de afspraak bij de man met de gouden handen, die vermoedelijk ook wel een reincarnatie van een middeleeuwse martelpraktijkuitoefendpersoon. Wat een pijn kunnen een paar handen op je uitoefenen en verdomd, ik moet er nog voor betalen ook...Maar goed, hij lijkt wel precies de zere plek in de kuit te kunnen bereiken. Ergens diep in de Soleus als ik het goed onthouden heb. Doe maar rustig aan van het weekend want ik heb hem goed onder handen genomen.
Dat heb ik gemerkt ja dus maar eens luisteren. Hele weekend niks doen. Nou ja, niks doen. Qua lopen en fietsen en zwemmen dan. Ik sta wel gewoon in de tuin tegels te sjouwen, gras af te steken en de hogedrukreiniger los te laten op de stenen en schutting. Ik word er gewoon moe van en heb spierpijn in mijn handen. Niks gewend.
En als we dan op zondagavond de vaste PSV app in de gaten houden dan worden we daar ook niet echt vrolijk van. Net zo vrolijk als het simpele hulpverzoekje van de buurman om even naar de laptop van de buurvrouw te kijken want iets met de mail doet het niet. Ik ben natuurlijk niet te beroerd aangezien ik gisteren de hogedrukreiniger heb mogen gebruiken maar na 1,5 uur googlen en allemaal niet werkende oplossingen behalve dan de oplossing, maak een nieuwe gebruikersaccount aan en kopieer de boel, wat natuurlijk niet een echte oplossing was maar wel tot het gewenste resultaat leidde kon er tot slot ook nog wel bij dat een kleine stoeipartij met mijn zoontje uitliep op een mooie ontwijkende actie van zoonlief, nou ja. Mooi. Hij ontweek mij wel, alleen de tafel niet en die kwam dus hard in aanraking met zijn voortand. Nog een mazzeltje dat hij er net 1 gewisseld had en dat die grotemensentand nog niet heel erg doorgebroken is. Het bloed en de tranen zijn er niet minder om.
Wat een schijtweek.
Vanaf nu kan het eigenlijk alleen nog maar beter gaan in de laatste week voor mijn 40ste verjaardag en nog 4 weken tot aan Boston.
Amen.