Zwaar, zwaarder, zwaarst - bijkomen

Zo! De eerste week van het zwaar, zwaarder, zwaarst - bijkomen blok zit erop. Zoals de titel al zegt, is het vanaf nu een kwestie van meer, meer, meer. Meer en langer zwemmen, meer fietsen en het lopen schroeven we iets op. Met lopen begonnen we de week dan ook. Voor het gemak de week maar eens met kopjes aangegeven :-)

Maandag

Nog een tikkie vermoeid van de dubbele training van zondag even lekker de beentjes losmaken. Lukte niet helemaal maar na ruim een uur en veertien en een halve kilometer kunnen we stellen dat we de week lekker begonnen zijn. Niet vergeten gelijk de nieuwe buitenbandjes voor de tijdritfiets te kopen en als we toch bezig zijn dan ook maar gelijk de snelheids en afstandssensor en de cadanssensor, versie 2.0 erbij bestellen. Eens kijken wanneer het binnen komt. Dit via onze R-numse vrienden van Mantel besteld. Had er natuurlijk ook even naartoe kunnen rijden, maar als bijna native Nijmegenaar probeer je zo goed en kwaad als het gaat R-num zoveel mogelijk te vermijden ;-).
Van Roseversand, onze Duitse vrienden kreeg ik nog een kortingscode van tien euro in de mail en daar maar gelijk de nodige schoonmaak spulletjes voor de fiets besteld en met nog wat Rose punten die we verzameld hadden, nog wat extra CO2 patronen besteld (handige dingen na het schijnt: als je lek rijdt, binnenband verwisselen patroon erop en binnen een paar tellen is je band harder dan je ooit met dat kleine ongelukkige pompje aan je frame zult krijgen). Eens kijken wanneer deze spullen binnen komen.
's Avonds duiken we nog even het zwembad in, niet echt makkelijk gaat het dan nog. Arnoud is er, maar daar houdt het dan ook aardig mee op. Zelfs de vrienden van Ferry, de dikke en die andere dikke (zo noemen ze elkaar ook: schitterende discussie tussen beiden over het gewicht van de een (naar verluid 112 en de ander, naar verluid 104). Zelfs de badmeester komt niet meer bij van het lachen en met een moe maar voldaan gevoel gaan we huiswaarts.

Dinsdag

Het mooie weer laat nog even op zich wachten. Jammer is dat op de fiets. Lange mouwen, wind tegen en al in de best wel vroege ochtend, 70 kilometer fietsen valt dan best wel tegen. Maar ja, heb je zelf voor gekozen dus niet mauwen. Je komt nog wel ergens. Bijvoorbeeld door de Laura Smulders laan, bronzen BMX-ster van Londen (geboren in Nijmegen, jawel), in Horssen. Ooit van gehoord? Ik geef het toe: niet echt. Nu weet ik waar het ligt. Beetje onder Druten, op weg naar de dijk bij Appeltern die ik dan weer opdraai om half tegen de wind in, weer richting Heumen te gaan. Daar weer het water over, wat een mooi Strava segmentje is. Even knallen. Wind staat redelijk gunstig maar niet helemaal. Blijkt uiteindelijk wel een pr-tje op te leveren bij analyse thuis. Toch grappig. Op de vloer in de kamer 's avonds nog een paar core oefeningetjes gedaan maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Daar ligt nog genoeg te verbeteren dus.

Morgenvroeg weer zwemmen.

Ow, niet vergeten te vermelden: de spullen van Mantel zijn al binnen. Wauw! Snel monteren die sensoren op de Scott :-)

En het voordeel van thuis zijn: je kan de kinderen eens zien judo-en. 

Woensdag

Om tien over zeven liggen we in het water. Begint zowaar gezellig druk te worden met onze oude vertrouwde Ferry (gezicht van de 7heuvelenloopposters en billboards) en met Iris (prachtige naam natuurlijk) en Ironman 70.3 Mallorca finisher Anand. Even uitleggen: een Ironman 70.3 is gewoon een halve triathlon maar dan georganiseerd door de Ironman organisatie. 70.3 slaat op het totaal aantal miles wat je aflegt (zwemmen, fietsen en lopen bij elkaar opgeteld dus). Mooi om zijn verhaal aan te horen. Hij kan hard zwemmen en met iets meer dan 30 minuten over 1.9km zwemmen was hij tevreden en zou ik op voorhand tekenen. 2uur 57 fietsen over 90 kilometer vind ik ook prima en hij ook en de halve daar was hij niet zo tevreden over en dat kon ik me ook wel weer voorstellen: 1 uur en 53 minuten is niet iets waar je op voorhand voor tekent, aan de andere kant: over 5 weken is Heilbronn en mijn eerste halve triathlon: laat ik die eerst maar eens sneller doen, dan heb ik recht van spreken nietwaar?

Op tijd eten koken, zodat we naar R-num kunnen fietsen voor een rondje met de Gele Rijders. Ik besluit mee te fietsen met de F-groep. De nieuwelingen, de stumpers :-) Heerlijk om een keer mee te doen en eigenlijk viel het me wel een beetje tegen: als je veel op kop fietst, toch telkens de teller boven de 30 hebt staan, dan wordt je best moe naar zo'n 75 kilometer. Heel gek. Wel weer even bijgepraat met mede-Roth-ganger Sjoerd, die vanavond dienst had om de F-groep te leiden. Hij gaat volgende week de hele week trainen in Zuid-Duitsland, dus die achterstand van mij op hem gaat niet echt kleiner worden ben ik bang. Als ik in Roth op minder dan een uur van hem binnen kom, heb ik wel een biertje verdiend, al zeg ik zelf. Weer naar huis gefietst en dan kom je er thuis achter dat er iets niet goed is gegaan met het opslaan van de gps data van je Garmin. Het levert dit interessante kaartje op:

 

Ik probeer nog wat online tooltjes om de data recht te breien maar zonder succes. Gelukkig staan de totaaltijden en afstand er wel in. Veel te laat, net na twaalven duik ik het bed in. Als full time triatleet heb je veel tijd om te rusten, forget it.

Donderdag

Ok, ietsje langer geslapen, tot wel kwart over zeven, maar dan moeten toch alle kinderen naar school dus fruit en bekers ranja gemaakt voor ze, samen ontbijten en dan brengt mijn vrouw ze weg, aangezien het toch op de route ligt naar haar werk. Ik kan iets rustiger aan doen want het zwembad ligt pas om 10:00 uur op mij te wachten. Als ik mijn zestig baantjes trek, word ik halverwege weer gestoord door de bejaarden aquagym. Moet ik ook even uitleggen: als ik zwem lig ik keurig volgens het boekje met twee oren onder de badmuts onder water. Bij het ademenhalen, doe ik altijd met mijn hoofd naar links, komt dat oor boven water. Dan krijg ik even het geluid van de boombox goed te horen maar een fractie van een seconde later ligt dat oor weer gedempt in het water te wezen en hoor je het nummer bijna niet meer. Totdat het oor weer boven water komt, afijn. U snapt het. Irritant dus.

Bij het weggaan maak ik nog even een babbeltje met een badjuf die van mijn sabbatical en triatlon avontuur al eerder heeft moeten aanhoren en onthouden heeft en met de woorden: tot morgenvroeg, nemen we afscheid voor vandaag. Even weer langs de fysio Peter die weer losgaat op mijn enkels en scheenbeen, schijnt het toch beter te maken. Apart is het zeker.

In de avond weer baantraining. Lekker 400 metertjes knallen op de baan. Iets minder dan normaal, maar ja, wat is normaal voor een triatleet? 

Het tempo zit er in ieder geval in. Hoe meer ik train en vooral hoe meer ik fiets, hoe sneller ik ga lopen. Best apart toch? Ik loop weer naar huis en vlakbij huis is de nieuwe kruising zowaar helemaal geasfalteerd. Voorzichtig steek ik over, want automobilisten die fietsers van twee kanten in de gaten moeten houden, is natuurlijk vragen om ongelukken. Ben benieuwd welke verkeerskundige dit nu weer verzonnen heeft. Het loopt en fiets wel lekker dat snelle Attoe-asfalt.

Vrijdag

De wekker gaat weer vroeg en het usual vrijdagochtend ritueel draait zich weer af:
fruit en ranja maken, zwemmen met Ferry, gedag zeggen tegen de badjuf en dan naar huis om te ontbijten, eitjes erbij voor de extra eiwitten. Ik ben goed bezig.

Hoogste tijd om met dit lekker weer ook nog even op de Scott te stappen. De Scott is mijn tijdritfiets, opgehaald in België tegen iets minder dan de helft van de aankoop waarde (1175 euro dus) en nu dus voorzien van een nieuwe cadans en snelheids/afstandssensor. De nieuwe candansensor doet het, maar mijn poging om de nieuwe snelheidssensor werkend te krijgen zijn ondanks een tussenstop vruchteloos. Toch maar even googlen om dit probleem de wereld uit te krijgen. De sensor ziet er overigens best cool uit:

Om je achteraf gewikkeld met een elastiekje. Net zo makkelijk geïnstalleerd, alleen dus nog even niet werkend. Zal vast aan het feit liggen dat mijn Wilier, mijn trainingsfiets de oude cadans/snelheids/afstandsmeter heeft.
Fietsen op de tijdritfiets gaat wel steeds beter. Best moe maar niet totaal naar de kloten kom ik thuis met een 31,4 km/u gemiddelde. Kijk, dat lijkt erop. Nu dat tempo 180 km volhouden en niet zoals vandaag iets meer dan 50...

Zaterdag: Big Bike Day

Vandaag is het fietsdag. Oud haas Hilde en haar man Jeroen hebben aangeboden om eens langs te komen fietsen. Enige nadeel: ze wonen in Loon op Zand. Normaal gesproken een goede reden om de Pruis van stal te halen maar nu niet, er moeten meters gemaakt worden. Jeroen fietst ook en hij komt me halverwege tegemoet gefietst. Tenminste, dat is de afspraak :-)

Google Maps ingetikt, beetje de plaatsnamen uit mijn hoofd geleerd: Wijchen, bij Ravenstein water over, richting Berghem naar Oss, Geffen, Nuland en dan Rosmalen ons rendez-vous punt.

Niet helemaal vlekkeloos maar redelijk volgens het boekje kom ik in Rosmalen aan en stom toeval: al fietsend op het mooie rode asfalt richting Den Bosch zie ik in de verte een gestalte verschijnen in BMC tenue, verdomd. Dat is hem :-) Niet eens hoeven te bellen waar hij zit en waar ik zit, gewoon in een keer goed. Mooi is dat. 

We doen nog een klein lusje ten noorden van Den Bosch voor nog wat broodnodige extra kilometers en worden dan getrakteerd op een buitje wat toch wel verdomd lang en hardnekkig blijkt te zijn en uiteraard als we in Loon op Zand aankomen stopt het met regenen. Mijn regenjackje deed goed dienst, goede aankoop. Misschien alleen wel de volgende keer geen witte meer nemen. Valt wel goed op maar de modder erop ook.

Na een vermeldingswaardige lunch (bij deze) staat zwager Jeroen (het was een 3 J's dag ;-) op de stoep die met me mee naar Nijmegen gaat fietsen. Hij fietst dan nog even door naar Zevenaar mits ik hem wel afzet op de goede dijk, want de vorige keer ging dat niet zo soepel. Tuurlijk jongen, geen probleem. Eerst nog even een kleine 80 kilometer trappen...

Niet helemaal volgens de geplande route gaan we door de Loonse en Drunense duinen, maar uiteindelijk komen we weer op bekend terrein tussen Rosmalen en Nuland en met een beetje andere route richting Ravenstein en brug komen we op vertrouwd Wijchense bodem en doemt Nijmegen in de verte al op. Al met al voelen de benen best nog wel aardig terwijl de dagkilometerstand toch al richting de 170 kruipt. Niet slecht. Op de verlegde Waaldijk geef ik zwager Jeroen de hand, zeg dat ie "die kant" op moet en de dijk moet volgen en ik keer om, om thuis de modder van mijn benen af te spoelen en op de bank net na tienen in slaap te vallen. Vermoeid? Eh ja.

En toen was het alweer Zondag

Lekker een klein stukje uitslapen, een vrouw die zelf moet trainen en even in het zonnetje de fietsen schoonmaken en de Scott voorzien van twee nieuwe buitenbanden. Al jaren rij ik op de Contitental Grand Prix's dus die liggen er nu ook onder op de Scott.
Even googlen levert het gewenste antwoord op om de snelheidssensor 2.0 werkend te krijgen: Zet in je Fenix 2 dan de andere even uit!
Kijk, dat zijn nog eens de juiste tips.
Kan ik en passant wel even de 400km grens van het fietsen doorbreken door nog even door de straat heen en weer te rijden :-)

's Middags mag ik dan nog even tussen het spelen met de kinderen door zelf gaan lopen. Twintig kilometer staat er op het programma en als ik me niet vergis is dat vanaf mijn huis naar Jachtslot Mookerheide en weer terug. Doel is om mijn hartslag niet al te hoog te laten opspelen, zeg minder dan 150 maar wel tempo te lopen, dus sneller dan 5 minuten per kilometer. Verdomd: dat lukt! Sterker nog: Met 143 zit ik daar keurig onder, terwijl ik gemiddeld 4:35 per kilometer loop (13.1 km/u). Ik begin nu echt te geloven dat ik in vorm kom :-)

De spullen van Roseversand zijn nog niet binnen, zal vast komende week ergens zijn. Wat moet ik dan nog aanschaffen:

- drinkunit voor tussen de aerobars

- bidonhouder achter het zadel

- speed/tubebox voor op de buis

- nieuwe hardloopschoenen want deze beginnen nu echt versleten te raken 

- tijdrithelm of andere zonnebril (die vooral hoger is zodat je niet tegen de rand loopt te kijken als je netjes in de beugels ligt op je tijdritfiets)

Zijn we er dan? Vast niet. Maar voor nu weer even voldoende voor komende week om achteraan te zitten.

De totale van deze week:22 uur en 58 minuten (toch jammer van die missende 2 minuten)
Zwemmen: 3u57, 8600m
Fietsen: 14u51, 400.3km, 2379 hoogtemeters
Lopen:  4u9, 50.7km, 194 hoogtemeters

Op naar volgende week:
doelen:
450km fietsen,
10 kilometer zwemmen en
60 hardlopen.
Onmogelijk? We gaan het zien.