zwaarst - of niet?

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, de keiharde cijfertjes van deze week.
In totaal 27u en 8 minuten getraind.
zwemmen: 4u40, 10,644mtr
fietsen:16u40, 454.6km, 3317 hoogtemeters
lopen:5u47, 70.5km, , 325 hoogtemeters

Howly cow!
Da's meer dan ik eigenlijk voor mogelijk had gehouden 3 maanden terug. Ik zei dan wel tegen mensen dat ik zo 20 a 25 uur in de week wilde maken, maar dat klonk toen al gewoon veel en eigenlijk ook gewoon een beetje overdreven. Tussen de 15 en 20 was in het begin dan ook meer dan genoeg uren om mijn lijf serieus moe te krijgen. Er kan veel veranderen in een paar weken.
Sterker nog, eigenlijk kan alles binnen een week veranderen.

Maandag 

Beginnen we de week op maandag namelijk: ik was echt serieus moe. Een grijze deken van vermoeiendheid (is dat wel een woord) lag in mijn lijf genesteld en wilde er eigenlijk niet vanaf geschud worden. Rustig fietsen met de vrouw in amper 25 km/u, het ging best moeizaam. Naarmate de kilometers vorderde ging het wel iets soepeler, maar als je voor je gevoel redelijk aan het trappen bent en je hartslagmeter geeft ineens 106 aan, dan is dat wel aan de godsgruwelijk lage kant. Dat betekent meestal 2 dingen: of je bent jezelf ontzettend aan het overreachen geweest (check) of je bent megagoed getraind (check denk ik). Overreaching was natuurlijk wel een tikkie ingecalculeerd deze periode, dus ik ga me er niet echt druk over maken. Vanavond weer lekker zwemmen, eens kijken hoe dat gaat. Eerst nog even iemand blij maken met een oude fiets, die alleen nog maar in de tuin stond te verroesten
Fiets ooit gekregen toen ik nog in Utrecht werkte en het bedrijf verhuisde naar een andere locatie, iets verder van CS af en dus kreeg toen iedereen een fiets kado. Nog geen 2 maanden later ging ik daar weg, maar mocht toch mijn fiets houden en zie daar: na al die jaren (13.5 als ik even snel reken) kan ie nog iemand blij maken. Die iemand heet Dieuwertje dus als u een gele kronan met .bone stickers erop ziet, zwaai dan even. Vind ze leuk.
Ze gaat ook gelijk meezwemmen en met Arnoud en Martijn in het water wordt het eigenlijk een best gezellige training en staan de eerste 2 zwemkilometers er weer op deze week.

Dinsdag - hoor de wind waait

Nu had ik voor vandaag eigenlijk een flink stuk met de Scott gepland, maar windkracht 7 is niet echt mijn ding om te fietsen als u begrijpt wat ik bedoel. Bekijk het maar met je wind en kou, deze jongen duikt wel weer het zwembad in. En vandaag is niet zomaar een stukje zwemmen gepland: nee, lekker 80 baantjes op en neer, 4.000 meter zwemmen. Hoppatee, wat nou 3.8? Gewoon nog even doortrekken, gewoon omdat het kan. Je bent er wel even mee bezig, dat wel. Een kleine 1,5 uur in mijn geval maar goed. Dan heb je tenminste ook echt het idee dat het te doen is, zo'n stukkie zwemmen straks. Thuis gekomen maar weer wat oud brood omgetoverd tot wentelteefjes en maar heel even liggen op de bank. Een uur later word ik wakker gemaakt door de buurvrouw met de vraag of ik naar haar pc kan kijken. Mag dat ook vanavond? Ja fijn, mooi. Half versuft gauw omkleden en de loopschoenen aan, want de kinderen komen zo thuis van judo en de vrouw moet weer op tijd eten hebben voordat ze naar haar training gaat. De 5km kent een bijzonder verloop qua hartslag:

Let wel: die piek in het begin, die hoort dus niet. Kan het zelf niet verklaren anders dan dat mijn lijf nog in slaapmodus was en bruut gestoord werd om te gaan lopen.

's Avonds ga ik wel enigzins vroeger dan normaal naar bed (eigenlijk slaap ik te weinig vermoed ik), morgenvroeg weer om 07.00 in het water liggen....

Woensdag - Fietsen in Limboland

Het zwemmen in de vroege ochtend gaat eigenlijk verrassend lekker. Zeker na de twee afgelopen dagen. De usual suspects Anand, Iris en Ferry zijn er weer en het tempo zit er lekker in vandaag, de 10 x 100m gaan best goed. Had ik gisteren nu niet 4km gezwommen? Alles bij elkaar weer 2km gezwommen en hup naar huis. Eten, fietsspullen in de auto gooien, op naar Heerlen waar Rick op me wacht. Rick heb ik leren kennen in het afgelopen half jaar toen ik gedetacheerd zat bij Obvion en Rick staat verdacht hoog in mijn strava lijstjes met bekende bulten in Zuid Limburg. Dus dat beloofd wat. Hij heeft een mooi rondje verzonnen met inderdaad een paar bulten die we met enig fatsoen best een berg mogen noemen. Na zo'n 60km heeft ie een lunchplek beloofd en ik bestel een hamburger en ook die mocht er zijn:

Die hamburger XXL hadden we nog wel nodig, want het Drielandenpunt moest nog beklommen worden vanuit Belgiejuh en om er zeker van te zijn dat we de 100km gaan halen doen we nog een klein lusje. In de laatste kilometers de Eyserbosweg en die viel wel een klein beetje tegen. Tering, daar zat een goed pittig stukje in. Toch maar mooi 9789ste van de 24135 op dat stukje op Strava! Hoppa.... Al met al voelen de benen niet slecht na dit prachtige stuk Limboland. Hup in de auto terug naar Nijmegen zodat ik op tijd thuis kan zijn om eten te maken voordat vrouwlief met de kinderen terug van de atletiektraining is van de oudste dochter. Net niet gelukt, maar toch nog redelijk voor 7en zitten we aan tafel en kan de hele bubs naar bed. Papa wil eigenlijk ook wel.

Donderdag - nog maar een 100tje

De beentjes voel ik wel na gisteren, maar goed. De fietstocht van dinsdag moet nog wel ergens ingehaald worden deze week, anders gaan we die 450km helemaal niet halen, dus fiets weer uit de kelder en op naar R-num en omstreken voor het inmiddels bekende Gele Rijders rondje over de Veluwe en weer terug naar Nijmegen. Ging nog niet eens verkeerd, maar ik moet wel doortrappen want in mijn wijsheid had ik om 14.20 een afspraak bij de gemeente gemaakt om mijn paspoort te vernieuwen. Inmiddels was mijn paspoort verlopen krijg ik te horen van de baliejuf, inderdaad, ik kan ook lezen en heeft u echt geen andere foto bij u? Want deze foto staat nu al op uw paspoort en dit paspoort gaat 10 jaar mee. Nee, die heb ik niet bij me. Want dat kost me weer geld en dat heb ik er niet voor over. Kunt u dan nu nog de vingerafdrukken maken. Gouden tip: probeer niet eerst de fietsketting schoon te maken en met ontzettend goed geboende vingertoppen een afdruk te maken. Rechterwijsvinger lukt niet na 16 pogingen en uiteindelijk maar de middelvinger gebruikt. Hehe. We kunen pinnen want zo'n paspoort komt niet goedkoop en volgende week ben ik dus weer een nieuw paspoort rijker. Niet vergeten op te halen.

Nu ik toch in de stad ben, gelijk maar door naar wat andere winkels en even kijken bij de hardloopwinkels of ze mijn Triumph 11 nog ergens hebben liggen. Het antwoord is nee, die hebben we niet. Weet je wat? Doe dan maar de Triumph Iso, en die zien er dus zo uit:

Daar gaan we de komende weken maar eens op lopen want de oude vertrouwde Triumph 11's beginnen toch wel een behoorlijk gebrek aan demping te vertonen.Weet je wat? Ik trek ze vanavond gelijk aan, die nieuwe. Niks inlopen, gaan met die banaan. Hup achter de dames aan. 6 stuks vanavond, tering, kan ik dat wel aan? Ze blijven maar doorgaan. En vanavond voelen de benen wel dat er vanochtend 100km gefietst is. Tering. Naar huis gestrompeld voor mijn gevoel en op tijd naar bed, nou ja. Op tijd. Mijn jongste twee hebben vrij van school, het wordt 30 graden en papa moet nog even zwemmen en graag in buitenwater. Tijd om hulptroepen in te zetten.

Vrije -  dag, zwemdag

Tja, wat doe je dan als je wilt gaan zwemmen in open water, maar je jongste twee nog net niet alleen vertrouwd aan het open water, dan what'sapp je dus Martijn van Ella, het klasgenootje van Sven en ook vader van Lara die dan weer bij Iris in de klas zit en die we al sinds 2007 kennen toen wij met Iris bij het kinderdagverblijf kwamen. Volgt u het nog? Oftewel, met kinderen krijg je dus ook een nieuwe groep mensen om je heen die, zowaar het een goed idee vinden om even op de kinderen te letten terwijl deze jongen de Bisonbaai overzwemd met Sander.

Zogezegd zo gedaan en als we aan de overkant zijn, zo'n 1300 meter verderop liggen twee andere zwemmers in het water en verdomd die ene ken ik, de enige echte triathlontopper uit Nijmegen en ook mede Rothganger Roeland. Op mijn vraag waar hij voor wil gaan in Roth antwoord hij top tien....mooi streven, ik zet iets lager in.... Ze zwemmen snel weer uit beeld, moet wel als je top tien wilt halen, en ik ben al blij dat ik Sander bij kan houden. Het tempo liegt er uiteindelijk niet om, en daar ben ik blij mee. Moet wel bij worden aangetekend dat het dus met wetsuit is, en dat gaat toch best wel lekker. Het moet niet te warm worden in Roth, want dan mag er niet in wetsuit gezwommen worden en dat scheelt minuten, in negatieve zin dan.

Aangezien het vrijdag is en ik toch nog wel extra meters moet maken ga ik snel even lopen terwijl Iris weer haar atletiektraining doet, Lorraine die andere twee kinderen meeneemt om alvast te gaan koken en ik Iris weer meeneem na de training. Voor de volgende keer: eerder op de klok kijken want als ik op 6 km ben denk ik verrek, ik moet nog doorlopen anders is Iris klaar en ben ik nog halverwege Heumensoord....Precies op tijd ben ik bij een doorweekte dochter, ze hadden watergevecht gedaan. Nooit geweten dat dat een atletiekonderdeel was :-)

Zaterdag - nog 2 x 2 trainingen

Kraamvisite: altijd leuk natuurlijk en erg handig als ze dan in Dieren wonen. Kan deze jongen de Scott weer van stal halen, de bidon achter het zadel testen en weer meters maken. Nou die bidon: die stuiterde dus twee keer uit de houder. Hmm, daar moet dus nog wat voor gefixed worden. 

En als je toch vanuit Dieren terug naar huis moet, kun je net zo goed even de Posbank weer aan doen en verdomd, zelfs nog een paar PRetjes op de Emma pyramide.

Een ruime 86km heen en weer zijn we weer thuis, en kan het omkleden gebeuren want er moet nog even gelopen worden. Voor de laatste keer op mijn oude Tirumph 11, moet nog een keer kunnen. Nou ja, dat kon wel maar mijn voeten doen de wel een tikkie zeer na afloop en de volgende ochtend. Tering. Gelukkig wel doorgelopen en even, ik kon het niet laten, vol gas over de Erasmuslaan gelopen. Gaat natuurlijk nergens over, maar is wel een Strava segmentje waar bepaalde vrienden voor me staan en daar moet zo langzamerhand wel eens een keer verandering in komen. En zo geschiedde :-). Een keurige 9de plek overall en een eerste plek van het lijstje vrienden op Strava. Hoppatee. En ja ik weet het: het slaat nergens op, maar voelt wel lekker.

Nog twee trainingen te gaan!

Zondag  - Rust dag 

Dus echt niet. Om 0900 staat Kim voor de deur om me te vergezellen voor de 101.8km fietstocht. Niet dat we echt op de meters letten maar voor minder dan dit doen we het niet vandaag, want die 450km in de week moeten we natuurlijk wel slechten. En ook dat lukte. Een groepje mannen op de dijk hebben we even uit de wind gezet, we zijn voorbij gereden door een, ik denk vader, met zijn zoon die laten we zeggen 14 was, op de Oude Kleefsebaan, wat me zelfs een PRetje opleverde op dat stukje. Goed bezig, bedankt Kim.

Snel door naar huis, want even de lasagna opwarmen van gisteren, was nog een klein stukje over; ondertussen omkleden in looptenue met wat er overheen want we moeten voor 13.45 op de atletiekbaan zijn om vrouwlief de 400 meter te zien lopen. Mooi onderdeel van de atletiek waar ik duidelijk niet voor gemaakt ben, maar zij wel. Ze loopt toch maar mooi 63 seconden en een beetje, wat toch maar mooi een 22,78 km/u is. Voordeel daarvan is dat ze dus na iets meer dan een minuut klaar is en dus mij weer de gelegenheid geeft om weer het bos in te duiken om mijn resterende meters te maken van de week. Die 70 loopkilometers gaan lukken en na even samen te hebben uit/ingelopen loop ik door naar de Mookerheide, bewonder nog even het huis vlakbij de echte Mookerheide te koop staat, iets boven budget..., en terug naar de baan want ik begin nu echt wel een tandje minder te lopen of toch niet? Nee, verdomd, dat valt best mee. Prima om met 4:49 per km te lopen over 21,7km. En dat na deze week of beter gezegd deze drie weken.

Op strava ziet dat er zo uit

Best stoer, al zeg ik het zelf.
Nu 24 uur rust en morgenavond rustig zwemmen en de komende week maar 7 a 8 trainingen. Makkie.

Nog steeds te kopen:
- zadel voor de Scott
- tijdrithelm
- gaspatroonpomp ding unit
- drinkunit voor tussen de aerobar

En daar komt dus nog bij iets om de bidons vast te houden achter het zadel. Tijd voor actie, maar dan morgen. Nu bedtijd.