even een stukje uit de column van John Derksen, je weet wel die sigarenrokende voetbalanalyst:
"Een sigarenroker is geen onruststoker, maar ruim vijftigduizend vrouwen worden jaarlijks in elkaar geslagen en mishandeld als manlief met een stuk in zijn kraag thuiskomt. De helft van Nederland is te dik, waardoor hart- en vaatziekten en diabetes oprukken, wat een vermogen kost. Ik zie de hysterische dwingelanden van CAN nooit protesteren bij zo’n vreetschuur waar het junkfood over de toonbank vliegt. Toch kan ik me niet voorstellen dat alle leden van de CAN-secte op de Veluwe, in Drenthe of aan de Friese meren wonen. Zij leven ook gewoon in industriegebieden, waar de lucht minder schoon is. Zij doen ook boodschappen in de stad en ademen vrolijk alle uitlaatgassen in. Maar hun selectieve verontwaardiging blijft op de roker gericht. Ik kan alle drogredenen wel dromen: op de televisie heb je een voorbeeldfunctie, roken in een sportprogramma kan niet, ik laat de andere gasten meeroken.

Waar maken die mensen zich druk om? Ik ben 54 jaar en weet heel goed dat roken niet gezond is, maar mag ik dat zelf bepalen? Ik houd me overal keurig aan de huisregels, vraag altijd of iemand er bezwaar tegen heeft als ik rook. En ik weiger zoals Hans Kraay senior, Bert van Marwijk, Henk ten Cate, Frank Rijkaard, Ronald Koeman, Johan Neeskens en Freek de Jonge alleen tijdens de reclame te roken. Ik sla mijn vrouw niet, begin iedere dag, als de CAN-kliek nog in bed ligt, met een duurloop van tien kilometer en ik rijd vervolgens twintig kilometer op de racefiets. Ik eet gezond, ben geheelonthouder, ik rook alleen een sigaartje. ’s Morgens een Matelief, de rest van de dag een Corona. Van een klein, maar exclusief fabriekje uit Kampen, want het leven is te kort om slechte sigaren te roken."
Lees verder op de site van de vi