ok, hier had ik dus al enige tijd geleden van gehoord. Bizar verhaal omdat Neals toch een heel aardige topper is in Nederland.
En de achternaam is gewoon Strik, dat weet iedereen in hardlopend Nederland. Net zoals Volkert gewoon Van der Graaf heet.
----------------------------------
Dubbelleven in atletiek en drugs

Door Pim van Esschoten (Utrechts Nieuwsblad, 5 juli)
http://www.hardlopen.nl/hldrugs.html
Ze kiezen het liefst hun eigen weg. Neals S. heeft als atleet iets van een buitenbeentje. Tatoeages op schouder, kuit en arm, een flinke ring in het oor. In zijn tijd als atleet werd vader Rob S. als een alternatieveling gezien. Nu is hij trainer van zijn zoon, verdienstelijk subtopper, die hij veelal op zijn fiets begeleidt. Altijd samen, helemaal maf van hardlopen. Sinds begin dit jaar zitten ze in voorarrest op verdenking van smokkel van xtc naar Thailand en minimaal elf kilo cocaïne vanuit Guatamala naar Nederland. Deze week verlengde de rechtbank in Utrecht het voorarrest van zoon S. voor de tweede keer met drie maanden, net als bij drie medeverdachten. De verwachting is dat de zaak pas in februari 2004 wordt behandeld.
In totaal houdt Justitie negen verdachten vast. Voor de tweede zoon van de Baarnse familie S. is een internationaal opsporingsbevel uitgegaan. De politie heeft het grootschalige onderzoek naar de drugslijn "de Tikal-zaak" genoemd, naar een bekende Maya nederzetting in Guatamala. Zoon Neals S. (29) wordt beschouwd als leider van de criminele organisatie, die gebruik maakte van minderjarige koeriers die in Soest en Baarn werden geronseld. In de Nederlandse wegatletiek, een doorgaans gemoedelijke wereldje, heerst verbazing alom. "Bizar", zegt Dick van den Broek, nationale topatleet uit Soestdijk die Neals al jaren kent. "Verbijsterend", aldus Joop van Amerongen,
atletiektrainer die jaren geleden door vader S. (55) enthousiast werd gemaakt voor het lopen. Ellen Abbringh, atlete en mede-eigenaar van Sportcentrum Aart Stigter: "Je wilt het niet geloven." Dat zegt ook Gerard van de Veen, organisator van de stratenloop in Voorthuizen waar vader S. het atletenveld samenstelde: "Onvoorstelbaar.
Zeker ook als je de standpunten van Rob over allerlei zaken kent. Wars van doping, roken, alcohol. En dan dit. Ik kan me er nog steeds niks bij voorstellen."
"Innemende mensen," zegt van den Broek, al sprak hij met hen over weinig meer dan lopen. Van Amerongen: "Een ongelooflijk sociaal gezin. Ze stonden altijd voor je klaar, de deur stond altijd open voor anderen."
Joop van Amerongen fietste eind januari zoals vaker met vader S. naast de kopgroep in de halve marathon van Best. "Ik vroeg waarom Neals niet meedeed. Rob sprak van familieomstandigheden. Hij zou het me later nog wel eens vertellen. Een paar weken later zat hij zelf ook vast." Het voorarrest van vader S. werd in mei verlengd. Tijdens die zitting voor de rechtbank ontlaadde de spanning zich bij Rob S. Hij ontkende iets van drugs te weten. Dat twee van zijn zoons betrokken zijn bij de zaak, sloot hij niet uit, "maar ik heb er niks mee te maken." Feit is dat vader en zoon Neals in de afgelopen jaren vaak naar Thailand reisden om daar wedstrijden te lopen. Zo zaten ze dikwijls in verre oorden. Samen ook behoorden ze jaren terug tot de eerste Nederlanders die naar het Keniaanse Iten trokken, waar op hoogte werd getraind in het kamp van
Lornah Kiplagat. Neasl S. had vorig jaar een sterk seizoen en dacht voor afgelopen voorjaar aan zijn debuut op de marathon. "Ze trokken daarbij altijd hun eigen plan,"
aldus Dick van den Broek. Bondscoach Gerard Nijboer benaderde hem voor een plek in de nationale selectie. "Neals was terughoudend. Ik heb later Rob nog eens gebeld, maar ze volgden liever hun eigen lijn." Van de Broek zegt nooit iets te hebben vermoed van wat hij nu een dubbelleven noemt. "Dit past ook niet bij het beeld van het wereldje in
de wegatletiek. Als je in de criminaliteit zit, doe je er toch niet nog zoiets als hardlopen op niveau bij." Van Amerongen: "Fijne, aardige mensen. Ook zijn vrouw. Wat ze
(vermoedelijk) hebben gedaan, praat ik niet goed. Dat veroordeel ik, tot afgrijzen, maar ik ben wel twee vrienden kwijtgeraakt. Hoe verbijsterd Van Amerongen ook is, "ik moet zeggen dat ik wel eens vraagtekens had. Rob is jaren geleden met zijn werk als chauffeur gestopt. Hoe redden ze dat financieel dan?" Van den Broek: "Het is heel moeilijk je staande te houden als fulltime atleet." Ook Ellen Abbringh verbaasde zich wel eens: "Waar deden ze het van? Neals loopt op hetzelfde niveau als Aart, we weten hoeveel je dan kunt verdienen en daarvan alleen kun je niet leven." Ze reden altijd met "een oud barrel" naar de wedstrijden, vertelt Van Amerongen. "Vorig jaar hoorde ik dat Neals bij een wedstrijd in een fonkelnieuwe Audi 80 was verschenen. Dom natuurlijk."
Neals S. rent nog, vrijwel dagelijks. Rondjes op het terrein van het Huis van Bewaring in Heerhugowaard.