Dit gaat over Francis en natuurlijk ook een beetje over oud-haas Martijn
-------------------------------
Na de wedstrijd nam hij plaats in het bushokje in de Zaanse Peperstraat. Francis Kibiwott, zondag de snelste draver bij de Damloop, wachtte niet op bus 65 of 92, hij moest even uithijgen van ruim driekwartier hardlopen. Op de vraag of dit de grootste overwinning uit zijn carrière was, had de Keniaan een kort antwoord klaar: 'Yeh.'
Boerenzoon Francis Kibiwott uit Kasiela Baringo was de grote verrassing op de tien Engelse mijlen die zich van Amsterdam naar Zaandam slingeren. Op de startlijst was zijn nummer - 30 - niet eens terug te vinden. Vooraf waren landgenoten van Kibiwott als Felix Limo, Luke Kibet en Charles Kamathi getipt. Vooral laatstgenoemde, de wereldkampioen 10.000 meter van 2001 en tijdens de twee voorgaande edities de snelste, was de torenhoge favoriet. Maar in de laatste kilometers gaf Kibiwott iedereen het nakijken. Zijn tijd, 45.45, mocht er zijn. Alleen Simon Wangai was dit jaar in Philadelphia, op een aflopend parcours, sneller op de ruim 16 kilometer.
Kamiel Maase, in voorbereiding op de marathon van Amsterdam, was met zijn vijfde plaats de eerste niet-Afrikaan. Bij de vrouwen won een timide Tanziaanse, getooid met de fraaie naam Restituta Joseph. De van een blessure terugkerende Nadja Wijenberg was de beste Nederlandse met een achtste plaats.
Kibiwott is een van de zeshonderd Keniaanse atleten die in het buitenland wedstrijden lopen, in de hoop op wat prijzengeld. Slechts voor een enkeling is grootkapitaal weggelegd. De rest reist tussen kleine wedstrijden heen en weer - bijvoorbeeld van Rouveen via Warffum, Marum en Klijndijk naar Pannerden. Dat zijn dan ook de plaatsen waar Kibiwott (24) de laatste jaren wegwedstrijden heeft gewonnen. Niet toevallig allemaal gelegen in Nederland, waar daar komt zijn 'manager' Martijn Venhuizen vandaan. Venhuizen (28) stond zondag te glunderen naast het bushokje waarin Kibiwott had plaatsgenomen. Hij is zelf een verdienstelijk hardloper - zaterdag werd hij nog vierde bij de 18.4 kilometer van Stadskanaal, zijn eerste marathon ging vorig jaar in 2.43 - en heeft een grote liefde voor Kenia. Met zijn bedrijfje Runningteam Simba poogde hij een paar jaar geleden als atletenmanager voet aan de grond te krijgen. Dat lukte niet, vertelt hij, de contactpersoon die hij in Oost-Afrika gebruikte, was onbetrouwbaar. Kibiwott, 'een goede vriend', is hij echter blijven steunen. Waar het maar kon, probeerde hij hem de afgelopen tijd bij Nederlandse wedstrijden 'binnen' te krijgen.
Van huisuit is Venhuizen voedingskundige. Hij kwam in Kenia terecht omdat hij voor zijn afstudeerscriptie het voedingspatroon van de Keniaanse atleten wilde vergelijken met dat van de Nederlanders. Waren er verschillen? 'Kort gezegd: Nederlanders gebruiken 60 procent koolhydraten, Kenianen 70 procent.' Na zijn afstuderen bleef Venhuizen terugkomen in de streek rond Nyahururu, de hoogste stad van het land die exact op de evenaar ligt. Vorig jaar trouwde hij er met een Keniaanse, met wie hij een zoontje, Björn, heeft. Ook vanuit zijn geloofsovertuiging, hij behoort tot de Evangelische Gemeente Parousia in Nijmegen, wil hij daar waar mogelijk de helpende hand bieden.
Zijn enige atleet, Francis Kibiwott, de trotse winnaar van de 19de Dam tot Damloop, heeft nog geen sponsor. Dus loopt hij in het shirt van World Runners Nederland, dat projecten in ondermeer Kenia (opvang straatkinderen) ondersteunt. Venhuizen verdient zijn geld door te werken bij uitzendbureaus. Normaal krijgen managers van atleten 15 procent van het prijzengeld, maar Venhuizen hoeft geen cent van de 7500 euro die Kibiwott in Zaandam opstreek. 'Die mag hij lekker zelf houden.' Kibiwott op zijn beurt gaat niet naar een 'echte' manager. Hij heeft het naar zijn zin bij 'Martijn'. Hij start over twee weken als haas op de marathon van Eindhoven, maar zelf wil hij voorlopig geen hele 42 kilometer afleggen. Volgend jaar hoopt hij opgenomen te worden in het Keniaanse team voor de WK veldlopen. Een goede 10.000 meter in het voorjaar zou hem zelfs naar de Spelen van Athene kunnen brengen. De concurrentie is moordend, beseft de atleet die vroeger als schooljochie in de Daily Nation al snel naar de stukken over de Keniaanse hardloopsuccessen bladerde. 'Alleen als ik net zo hard loop als vandaag maak ik een goede kans.'